MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

13. KOHA SHËRON PLAGËT, ZOTI SHPIRTINFORCON…“ E kush do të më dëgjojë mua,i qetë do të pushojë edhe do të jetë në paqe pa frikën e sëkeqes”. (Fjalët e urta 1, 33)Ditët kalonin, ushtrimet nuk kishin të ndalur, por edhe ndonjësukses apo përparim të dukshëm shëndetësor, nuk e shihjaKryesorja ishte se tanimë dhimbje intensive nuk kisha. Ato ishinzbutur. Kisha herë pas here dhimbje edhe atë të mëdha nënbrinjë, por, nuk kishim se çka të bëjmë pasi që edhe mjekët mëkishin thënë më herët se këto dhimbje mund të zgjasin edhe derinë dy tre vite radhazi meqë kisha të thyer tre brinjë dhe më kishinshpjeguar me kohë se për to nuk ka ndonjë intervenim kirurgjik,porse duhet të pritet e me kohë të shërohen.Sa kalonte koha, unë iu përshtatesha edhe më shumë situatës egjendjes sime, thuajse tanimë “kisha pranuar” e gjithë këtë, menjë fjalë sikur “isha pajtuar” me fatin tim. Unë nuk shihjarrugëdalje, pos të lusja Zotin, të isha në mëshirën e tij, të isha nënpërkujdesjen e tij, të shpresoja dhe në rend të parë të besoja nëndihmën e tij. Kalonte koha, por gjithnjë e më tepër, shtohejmalli për vendlindje, për prindër, për vëllezër e motër, për tëafërm të mi, për gjithçka frymon shqip. Edhe për baltën evendlindjes sime, më kishte marrë malli. Mua vërtet më dukej seishte më e ëmbël se mjalta e ndonjë vendi tjetër. Me parë, melutjen dhe dëshirën time më kishin sjell disa miq në një qese tëvogël një pjesë toke, dheu, e disa gurë të vegjël nga vendlindjaime. Ato i mbaja në pult, afër kokës dhe shpeshherë i nxirrja dheprekja, i merrja erë.122