MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

esimtare e mirë. Ajo të gjitha, ashtu si dhe më parë ia le Zotit nëduar, por prapë e dija se e gjitha kjo do ta thyente, do tashkatërronte dhe shporonte zemrën e saj të cilës do t’i lente plagëtë pashëruara.Mua më pati lajmëruar para dy ditëve një student, kolegu imi donMate Paliç, i cili ishte nga Kosova se vinte me ta dhe se do takisha në vizitë babën (me të cilin që tani ishim takuar para disamuajve) dhe nënë time, të cilën nuk e kisha parë që nga dita kurdola nga shtëpia, për të shkuar në “gyrbet”. Unë, me padurim epritja se kur do t’i shihja. Nuk shkonin ditët e as orët. Zemra ime,ishte e shqetësuar tejet mase. Mendoja për momentin e takimit,kur do të më sheh, nuk e di se si do qëndroj ajo e unë. A do tëkemi forcë të shikohemi sy në sy, pyetsha veten dhe mendoja seçka do t’i them kur ta shoh e kur të më sheh. A do të kam fuqi tëqëndroj, të flas...Ishte një ditë me mot të vranët e lagështi, kurse unë, edhe pse edija se sot do të takohesha me dy persona që më sollën në jetë, qëma dhuruan jetën dhe të gjitha të mirat, shkova në ushtrime,meqë nuk e dija saktësisht orën dhe momentin se kur do të ishintek unë. Kur diku kah mesdita, më thirri një motër, që tëndërprisja ushtrimet dhe të shkoja në repart, sepse kisha vizitë. OZot, vetëm sa nuk më lëshoi zemra, vetëm sa nuk mu ndal sërrahuri, më lëshoi i tërë trupi nga shqetësimi, nga gëzimi se do tëshihja nënën time, më lëshoi forca nga malli vetëm me të dëgjuarse ajo është tani afër meje, zemra më rrihte me të madhe. Ndjevaafërsinë e saj, dashurinë dhe ngrohtësinë e nënës, përkëdheljet esaja edhe pse nuk më kishte në përqafim dhe gjoksin e saj tani emoti kohë. U skajova dhe qava para se të paraqitëm para saj,mendova e çmendova, analizova e kujtova dashurinë e kujdesin esaj. E tërë fëmijëria e rinia ime, më kaloi nëpër kokë, e gjithëpërvoja ime me nënën time, kujdesi i saj i përhershëm ndaj meje,116