MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

student kur ishim një mendje e zemre në gjithçka, po edhekremteje të ngjashme, në të cilat mbretëronte hareja, gëzimi dhejehonte kënga deri në mëngjes. Ashtu ndodhi, erdhi më mori dheshkuam në shtëpinë ku ishte paraparë ndeja. Më pritën shumëpërzemërsisht, edhe pse familjarët e tyre mbetën shumë tëpikëlluar, kur më panë në atë gjendje, sepse disa nga ta mënjihnin më parë, e disa më shihnin për herë të parë. Mirëpo, tëgjithë kishin dëgjuar për mua edhe më herët, ashtu sikurse edhepër rastin e fatkeqësisë sime. Kaluam për mrekulli, u çmallëm,me këngë gëzimi, si dhe valle e këndime, duke mos pushuar derinë orët e hershme të mëngjesit. Mua, prapë nuk mu hiqnin ngamendja familja dhe vendlindja.Më kthyen të nesërmen, pasi bëme edhe disa vizita në fshatin etyre. Për mua, prapë vazhdonte jeta, vazhdonin e kalonin ditët,duke i zërë vend njëra-tjetrës. Unë qëndroja në pritje të kthimintë shëndetit dhe vazhdimit të jetës sime të përditshme. E vizitat,takimet, komunikimet vazhdonin pandërprerë. Disa vinin, për tëmë parë, edhe nga kureshtja, ndoshta edhe me qëllime jo të mira,Zoti i faltë! I dija qëllimet e disave, por ajo nuk më bëntepërshtypje dhe as nuk më shqetësonte. Unë dëshiroja tëshërohem, t’i kthehesha jetës së përditshme, studimeve, tikthehesha familjes sime e vendlindjes.Nuk iu ndalën më lotët askurrë…Koha kalonte ngadalë. Atëherë afrohej momenti më i pritur qënga fatkeqësia ime para disa muajve, kur do të takoj nënën timetë dashur, personin që ma dhuroi jetën, personin që më përcollime lutjet e lotët e saj që nga lindja ime, personin që më mësoi tëdua jetën dhe të tjerët, personin që më mësoi fjalët e para shqipe“nënë” dhe personin që më mësoi të dua, të nderoj dhe respektojnjeriun, personin i cili, të tërë jetën e saj ia kushtoi familjes,114