MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Thuhet, miqtë e mirë në kohë të vështirë! Kjo ishte një e vërtetëtë cilën e shihja dhe ndieja, përjetoja për çdo ditë e në mënyra tëndryshme. Sepse, kur isha larg vendlindjes sime, larg familjes emë të dashurve të mijë, ja më ishin pranë dhe më të afërmpikërisht miq e të njohur.Një ditë, më befasoi me vizitën e tij, një njeri i moshuar, i cilivinte nga qyteti ku kisha studiuar. Ishte ky shqiptar që vite të tërajetonte në këtë shtet, me grua e dy bija të tija shumë të dashura.Si student, jo vetëm këtë, por çdo familje shqiptare e vizitoja,pra, hynim e dilnim mes veti. Kishim kontakte dhe ndeja me tëgjithë, sepse ata mërziteshin larg vendlindjes së tyre, e të njëjtëngjë e ndienim edhe ne studentët, kështu që së bashku kalonimditë, së bashku ndanim mallin për vendlindje e familjarë. Nanderonin, në veçanti familjet shqiptare e të cilët disi sikurmburreshin me ne. Erdhi ky zotëri Simon F. Ai, kur më pa, s’mund të ndalte dot lotët. Pas një kohe, u qetësua dhe vazhduamndejën, thuajse të tërë ditën, ku kaluam duke kujtuar ditët ebukura në qytetin e rinisë sime. Edhe pse në kohë i shtyrë, ai ngadashuria ndaj meje kishte marrë këtë rrugë të gjatë me autobus,dhe ishte të tërë ditën me mua. Krejt vonë, në mbrëmje dhe prapëme lot për faqe, duke më dëshiruar shëndet dhe duke më lutur, tëmos dorëzohesha, duke u përshëndetur, nga xhepi i tij nxori njëkuvertë (letër) më la në duar e shkoi i përmalluar, por edhe ilumtur që më sheh gjallë, dhe si gjithnjë e pranë të gjithave tëlumtur dhe plotë jetë. Ishte interesant. Unë hapa zarfin dhe në tëkishte futur komplet një rrogë (pagë) të tijën mujore, që të mëgjendej. Kjo më befasoi. Kjo ishte për të satën herë, një dëshmi efortë të bindëm se sa të dashur, sa human e zemër gjerë kemipopullin tonë.Ishin këto ditë, momente, çaste sa të vështira të takohesha memiq e dashamirë, në të cilët hetoja mërzi, mall e dashuri ndaj112