MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Kuptohet, unë u vendosa në një dhomë, në të cilën kisha edhe njëshok tjetër, po nga ai shtet ku pësova e që tani nga i cilikthehesha. Motrat medicinale, menjëherë më treguan se me këtështet Austrinë kanë bashkëpunim të mirë dhe kjo ndërtesë, në tëcilën u vendosa unë, ishte e tyre dhe për shërbime e trajtime tëpacientëve të tyre, cilët vinin rregullisht për çdo vit në grupe përtrajtime e rehabilitim, apo edhe pushime e rekreacion. Duket seata edhe kishin financuar këtë ndërtesë si lloj shtëpierehabilitimi, po edhe pushimi, të njerëzve-pacientëve të tyre. Pra,këtu më vendosën edhe mua pasi vija edhe unë në grup me ta emë trajtonin sikur të isha bashkëvendës e bashkëkombës i tyre,bile edhe motrat medicinale, të cilat dinin aty këtu ndonjë fjalënë gjuhën e tyre (nuk kishin nevojë të mësonin edhe shumë këtëgjuhë, pasi ata vinin me motra të veta medicinale apo edhe meanëtarë të familjes të cilët do iu gjendeshin gjithnjë pranë)mendonin, se edhe unë jam i përkatësisë kombëtare të atij shtetidhe më flisnin në gjuhën gjermane. Mirëpo, unë gjithnjë iushpjegoja pse gjendesha aty e çka ndodhi me mua. Bile, në shakathosha: U gjendem “rastësisht“ në shtetin e tyre dhe tani“rastësisht“ me ta edhe këtu…! Ndoshta, e gjitha ndodhi sikur nëëndërr dhe “rastësisht e gabimisht“, por jo! Sidoqoftë, është mëse e sigurt se në këtë godinë ekzistonin kushtet shumë më të mirase në tre-katër godinat tjera që gjendeshin për rreth. Aty ishin tështrirë pacient të këtij “shteti tonë“ të përbashkët. Aty kishte ngatë gjitha republikat dhe krahinat e këtij shteti artificial. Tanimëdisi ndihesha i privilegjuar dhe sikur të isha “turist” aty, këtë ethosha pasi që edhe gjendja shëndetësore më ishte stabilizuar dhesillesha e gjendesha mirë në karrocën time, isha mjaft ilëvizshëm dhe i pavarur.Pas një shëtitje e bisede të përzemërt që në ditën e parë memjekët e disa persona pos motrave medicinale që takova, erdhikoha e ngrënies së drekës. Sa interesant më erdhi kur pash në108