MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

12. “GRUA, JA, YT BIR!” (Gjn 19, 26)Pastaj i tha nxënësit:“Ja, nëna jote!” (Gjn 19, 27)Ateruam suksesshëm në një aeroport të vogël, për të cilin as qëkisha dëgjuar më parë se ekzistonte. Qyteti ku do isha në trajtime kurim pas kësaj, ishte një qytet i vogël, por i bukur bregdetar.Ndihesha në brendi më i lumtur, më i relaksuar, shkurt më i qetë,sepse më dukej sikur të kisha arritur në vendlindje, edhe psekishte shumë kilometra apo rrugë deri në vendlindjen time. Por,sidoqoftë, meqë studioja para fatkeqësisë sime në këtë republikëtë “shtetit tonë” të përbashkët, e pasi edhe këta me fqinjin e tyre,republikën me të cilën kufizoheshin dhe gjendej krejt në veri tëkëtij “shteti tonë” të përbashkët, që të dy republikat, nga formimidhe fillimi i bashkëjetesës, ishin në përkrahje të popullitshqiptarë, kishin simpati ndaj nesh, e ndoshta edhe duke parëpadrejtësitë që iu bëheshin shqiptarëve me dekada e shekuj, nadonin e përkrahnin. Ah, si të dihej. Ndoshta edhe shihnin interesprej nesh. Mirëpo, edhe ne shqiptarët e donim këtë popull, meqëshumë studentë sikur unë, shumë njerëz e familje, punëtorë vite evite punonin dhe jetonin në harmoni e dashuri me këtë popullmik. Unë, ndihesha pranë këtyre gati sikur në mesin e popullittim, pranë familjes sime, pranë vendlindjes. Po, isha i lumtur,sepse tanimë nuk do kisha probleme gjuhësore, komunikimi mepersonel mjekësorë do të ishte më i lehtë, pasi këtë gjuhë e njihjadhe e në atë gjuhë studioja. Nuk do mërzitëm e nuk do kam mallpër të parë e për tu takuar me njerëzit tanë, miqtë e mijë, familjetë shumta, për të cilat isha përmalluar tepër shumë, si për ata qëjetonin në këtë republikë, ashtu edhe për ata nga vendlindja, pasiudhëtimi për të më vizituar këtu tanimë është shumë më ishkurtër dhe më i lehtë.106