MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Kështu, bisedë pas bisede, kaloi koha shpejt. Pastaj, ishte koha tëktheheshim në spital. U gëzova shumë që u takova pas shumëmuajve me njerëz tanë, me njerëz nga fshati fqinjë i imi, njerëz tëmirë e bujarë, të dashur. Prapë ashtu siç më pritën me lot përfaqe, ashtu edhe më përqafonin e uronin shëndet e shërim sa mëtë shpejt. Më befasuan me dhuratat që më kishin sjellë thuajseçdo familje apo edhe person. Ato të shumtën ishin dhurataushqimore tradicionale nga Kosova, kishte edhe pemë e perimenga vendlindja, kishte edhe arra e çka jo të mirë nga nënaKosovë. Me siguri kanë menduar që më ka marrë malli për tokëne vendlindjes, për frytet e saj. Më “mbushën” me dhurata për tëmë hjek mallin e vendlindjes dhe vërtet edhe më çmallënpamasë, e jeta ime vazhdoi edhe për disa javë në këtë qendërrehabilituese ku kisha bërë disa përparime të dukshme nëaftësimin e pavarësimit tim.Tani flitet se do të transportohem së shpejti për në shtetin “tonë”,dhe atë shumë afër qytetit tim ku studioja para fatkeqësisë sime,meqë aty krejt afër ishte një qendër e njohur rehabilituese, pormendova të shohim se si shkon puna tutje. Ndodhi edhe njëbefasi e vogël.Një ditë, nga disa motra medicinale dëgjova se mjekët e motratmedicinale, por edhe pacientët, përgatisin një program argëtuesaty në spital që do shfaqej, në të cilin do të kishte mysafirë edhenga jashtë dmth. të atij fshati apo edhe qyteti. Më ftuan edhe muadhe më thanë doemos duhej të marrja pjesë. Kuptohet se pranovaftesën dhe u gjenda në sallë të përgatitur në mënyrë shumëprofesionale. Filloi programi. Hyrja ishe me pagesë, por për muanuk vlejti kjo. Nuk e prisja se i gjithë programi dhe mjetet etubuara ishin të dedikuara për një qëllimi të caktuar. Nisiprogram, shumë argëtues, me humor të përzgjedhur ngapërditshmëria e jetës në këtë qendër, muzikë të përzgjedhur, tanz103