MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Para se të fillonte mesha, aty nja një orë më parë, mjekja e dashurme bashkëshortin e saj, më solli tek këta besimtarë tanë. Ishtetakim i përmallshëm, kishte lot gëzimi e përmallimi, lot malli enostalgjie, por edhe lot shqetësimi dhe dhimbjeje, për atë që tanimë shihnin në karrocë. Ishin aty shumë të rinj, shumëbashkëshortë të rinj, fëmijë dhe poetja e dashur nga Stublla zonjaMarie Zahide Ukaj, të cilën e nderoja dhe respektoja shumë. Mëshikonin me aq dhimbje e mall, saqë unë u deshtë t’i ngushëlloja,t’i forcoja dhe t’iu jepja shpresë se e gjitha do të bëhej mirë. Unëisha më i fortë se ata njerëz, të cilëve iu dhimbesha në shpirt.Vërtet, ishin shumë të prekur, por prapë, e gjitha kaloi në mënyrëshumë vëllazërore. Pas kremtimit të meshës, e cila u paraqitë përshëndetin tim, prapë vazhduam bisedat, pyetjet e përgjigjet rrethgjithçkaje, rreth Kosovës, pasi që kishte edhe nga ata cilët kishinkaluar pushimet në vendlindje dhe ishin kthyer, treguan etreguan, biseduam e biseduam sa nuk mund të përfundonim.Mendova sa bujar është populli ynë. Sa i dashur dhe i afërt, sazemër të madhe ka. Mendova, o Zot, sa njerëz punëtorë janë,kanë lënë vendlindje për të gjetur punë larg atdheut e vetëm evetëm për të mirëmbajtur familjarët tjerë në vendlindje, shumënga këta edhe nën trysni politike e përndjekje kanë braktisurvatrat e tyre. Sa vuajnë për familjarët, për traditat, për t’ubashkuar e qëndruar në lutje në Kishat e tyre në vendlindje dheprapë e gjithë atë dëshirojnë ta kultivojnë edhe jashtë atdheut,duke vazhduar të jenë të bashkuar e afërt mes veti. Ndihmojnë,mësojnë, punojnë dhe kuptojnë njeri-tjetrin. Mendova, janë tëkuptueshëm, kuptojnë njeriun kur vuan, meqë edhe vetë vuajnë.Sepse, ai që nuk ka provuar asnjëherë vuajtjen, as që mund takuptojë tjetrin kur vuan. E populli shqiptarë, i kupton të gjithë tëvuajturit dhe bashkvuan me gjithë ata, sepse ka vuajtur e povuan, sikur sot këta me mua.102