MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
kishin ikur qysh pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore dheqë askurrë deri atëherë s’kishin patur mundësi e leje të vizitojnëatë. Me sa mallëngjim e dashuri diskutonin e flisnin për atdheune tyre të bukur siç thoshin ata vetë. Me sa mall e nostalgji,kujtonin të kaluarën e tyre të hidhur, peripecitë dhe vuajtje e tyre.Nga e gjitha kuptova se ata përgatisnin popullin e tyre nëdiasporë, për ditë më të mira për shtetin e tyre, për popullin etyre. Përgatiteshin, jo zëshëm, jo duke bërë ndonjë bujë tëmadhe, por në heshtje e duke mbjellur farën e dashurisë sëmadhe për atdheun në njerëzit e diasporës së tyre. I këndojnëkëndshëm heronjve të tyre, për të cilët, unë shumë pak dija, sepsenë “shtetin tonë“ ateisto-komunist, këta njerëz, janë të ndaluar tëpërmendën, sepse ndryshe të rrezikohej edhe jeta. Mirëpo,vërejta edhe se rreth godinës, ishte mirë e mirë e siguruar që mëparë, dhe tanimë e hetova se ky tubim edhe mbahej në fshehtësinga spiunët e mundshëm që vepronin e merreshin me punë të ligakëtu e kudo. Kuptova shumë e “nuk kuptova asgjë”, por pashëbashkim e dashuri, pashë gatishmëri në gjithçka, pashë të rinj e tëreja, që dinë të ndajnë kafshatën e gojës për të mirën e shtetit tëtyre apo republikës së tyre të cilën e konsideronin tani e 50 vitetë robëruar. Mësova, se, këtë dashuri ndaj republikës së tyre dhepopullit të tyre mbjellin në gjenerata të reja. Përvojat e njerëzvetë moshuar aty, përcilleshin me shumë -shumë vëmendje, meshumë kujdes e me shumë dashuri. Sikur përgatiteshin për njëpunë të madhe, por nuk kisha dijeni dhe “nuk kisha kohë” tëmendoj shumë për këto gjëra, apo disi në veten time ndieja edhenjë lloj frike të merresha me tema e biseda të tilla. Mirëpo, mëpëlqeu ky komunitet. Edhe më tepër, më befasuan kur kryesuesi itakimit, u ngrit e më përshëndeti, duke më uruar shëndet të mirëdhe mirëseardhje. Me këtë rast, publikisht më dhuroi një kryq tëpunuar mjeshtërisht në bakër. Këtë kryq e barti që atëherë kah dotë shkoja (ka një madhësi afër 15 cm), më parë e bartja në çantë,ndërsa tani e mbajë dhe ruaj me fanatizëm si kujtim nga njerëzit100
që kishin shumë simpati për popullin tonë, për popullin estërvuajtur shqiptarë. Unë nga ata njerëz, pashë dhe mësovahumanizëm, harmoni, gatishmëri dhe dashuri për atdhe, të cilëtishin në gjendje të bëjnë çmos, të sakrifikohen e të japinmenjëherë edhe jetën për fe e atdheun e tyre që gjithnjë e quajnë“atdheu ynë i bukur” të cilit i thurin dhe këndojnë këngë e himnelavdie.Në mesin e bashkëvendëseve dhe bashkatdhetarëve të mi…Lajmi mbi fatkeqësinë time, ishte përhapur me të shpejtë kudo,sidomos mes komunitetit shqiptar në këtë shtet ku pësova dhe pokurohem. Unë, që më parë e dija dhe kisha dëgjuar se në këtëqytet ku tanimë gjendesha afër një muaj e gjysmë, kishteshqiptarë edhe atë nga fshati fqinjë i yni Stublla, por dhe ngafamullia jonë. Një ditë, bëri zilja e telefonit dhe mu lajmërua njëmotër nderi nga Kosova, përkatësisht nga fshati fqinjë e vëlla yninë Kosovë, një motër që vite të tëra shërbente në këtë shtet. Ishtee prekur me rastin tim dhe më shprehu dëshirën të më vizitonte.Më tregoi për bashkëkombës e vendase të cilët në një numër tëmadh gjendeshin aty me punë të përkohshme, të cilëve ajo iukishte ndihmuar shumë.Ditët në vijim, kjo motër e dashur e nderit, gjatë një vizite mëtha: po kanë shumë dëshirë të të shohin e të vizitojnëbashkëkombësit tanë. Më propozoi që nëse kisha mundësi që tëshkoja tek ata në qytet, pasi ishin në numër i madh që kishinshprehur gatishmëri për të ardhur në vizitë në spital. Mëpropozoi të shkoja një të diell, kur kishin meshën e tuboheshin tëgjithë në Kishë. Unë pranova këtë propozim, pasi që edhe unëisha përmalluar për gjithë ata, tanimë motra më tregoi disa emraqë ishin aty, duke jetuar e punuar e për mua shumë emra kishindomethënie të madhe në jetën time. Pranova dhe ashtu ndodhi.101
- Page 50 and 51: kam fuqi as dorë e as këmbë të
- Page 52 and 53: lëvizje e çdo sekondë në dhimbj
- Page 54 and 55: (mjekët) nuk e dinin se si do të
- Page 56 and 57: sepse, jam i shtrirë, i “lidhur
- Page 58 and 59: kokën mbyllin derën, sikur dëshi
- Page 60 and 61: mbante në jetë, dhe kur duket se
- Page 62 and 63: sepse vërtet të thuash: u bëftë
- Page 64 and 65: 8. BESOJ…Ai u zgjua i urdhëroi e
- Page 66 and 67: Nuk e di sa kam fe, por një e di:
- Page 68 and 69: Po, mos të kisha aftësinë e mund
- Page 70 and 71: fizioterapi. Sa të dashur janë, s
- Page 72 and 73: sepse mu dhimbtë në zemër, më p
- Page 74 and 75: vizitonin familjarët, njerëz të
- Page 76 and 77: vuajtje, më përcillnin pandërpre
- Page 78 and 79: qendër spitalore, me sukses u shë
- Page 80 and 81: orar të caktuar. Kështu, më kalu
- Page 82 and 83: duke më dhënë kuraje, shpresë.
- Page 84 and 85: zonjë e mrekullueshme, e dashur, b
- Page 86 and 87: prapë “krejt në fund“ të tij
- Page 88 and 89: Dhe kështu e me këto mendime, dol
- Page 90 and 91: 11. BIRI I JUAJ, VËSHTIRË SE MUND
- Page 92 and 93: lodhur nga rruga, dhe i zhytur në
- Page 94 and 95: në një zemër, e cila tërë jet
- Page 96 and 97: Por, për çudi edhe baba e xhaxhai
- Page 98 and 99: motrën dhe vëllezërit e gjithë
- Page 102 and 103: Para se të fillonte mesha, aty nja
- Page 104 and 105: e kërcim me valltarë profesionist
- Page 106 and 107: 12. “GRUA, JA, YT BIR!” (Gjn 19
- Page 108 and 109: Kuptohet, unë u vendosa në një d
- Page 110 and 111: ugëtimin, jetën time. Edhe në k
- Page 112 and 113: Thuhet, miqtë e mirë në kohë t
- Page 114 and 115: student kur ishim një mendje e zem
- Page 116 and 117: esimtare e mirë. Ajo të gjitha, a
- Page 118 and 119: cilët thuajse e ngulfasnin. Më du
- Page 120 and 121: kishte ngelur në karrocë. I thash
- Page 122 and 123: 13. KOHA SHËRON PLAGËT, ZOTI SHPI
- Page 124 and 125: sipas agjendës së vet e jo të ne
- Page 126 and 127: me libra e shkrime dhe më kishin r
- Page 128 and 129: e sakrifikohen motrat e nderit të
- Page 130 and 131: Aty ku lind e perëndon dielli, zem
- Page 132 and 133: tëra i ngjasonte, si një rrugëti
- Page 134 and 135: malli më dukej sikur të mos kisha
- Page 136 and 137: Sa përkrahje të madhe gjeta, sa k
- Page 138 and 139: gjendej në çdo moment pranë, më
- Page 140 and 141: të cilin e udhëhoqa me mjaftë su
- Page 142 and 143: orët e mëngjesit duke biseduar e
- Page 144 and 145: të ktheheshim atë ditë. Ashtu ed
- Page 146 and 147: shtëpinë time. Por, jo zemra s’
- Page 148 and 149: shumti pati nevojë. Ah, ndoshta ed
kishin ikur qysh pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore dheqë askurrë deri atëherë s’kishin patur mundësi e leje të vizitojnëatë. Me sa mallëngjim e dashuri diskutonin e flisnin për atdheune tyre të bukur siç thoshin ata vetë. Me sa mall e nostalgji,kujtonin të <strong>ka</strong>luarën e tyre të hidhur, peripecitë dhe vuajtje e tyre.Nga e gjitha kuptova se ata përgatisnin popullin e tyre nëdiasporë, për ditë më të mira për shtetin e tyre, për popullin etyre. Përgatiteshin, jo zëshëm, jo duke bërë ndonjë bujë tëmadhe, por në heshtje e duke mbjellur farën e dashurisë sëmadhe për atdheun në njerëzit e diasporës së tyre. I këndojnëkëndshëm heronjve të tyre, për të cilët, unë shumë pak dija, sepsenë “shtetin tonë“ ateisto-komunist, këta njerëz, janë të ndaluar tëpërmendën, sepse ndryshe të rrezikohej edhe jeta. Mirëpo,vërejta edhe se rreth godinës, ishte mirë e mirë e siguruar që mëparë, dhe tanimë e hetova se ky tubim edhe mbahej në fshehtësinga spiunët e mundshëm që vepronin e merreshin me punë të ligakëtu e kudo. Kuptova shumë e “nuk kuptova asgjë”, por pashëbashkim e dashuri, pashë gatishmëri në gjithç<strong>ka</strong>, pashë të rinj e tëreja, që dinë të ndajnë <strong>ka</strong>fshatën e gojës për të mirën e shtetit tëtyre apo republikës së tyre të cilën e konsideronin tani e 50 vitetë robëruar. Mësova, se, këtë dashuri ndaj republikës së tyre dhepopullit të tyre mbjellin në gjenerata të reja. Përvojat e njerëzvetë moshuar aty, përcilleshin me shumë -shumë vëmendje, meshumë kujdes e me shumë dashuri. Sikur përgatiteshin për njëpunë të madhe, por nuk kisha dijeni dhe “nuk kisha kohë” tëmendoj shumë për këto gjëra, apo disi në veten time ndieja edhenjë lloj frike të merresha me tema e biseda të tilla. Mirëpo, mëpëlqeu ky komunitet. Edhe më tepër, më befasuan kur kryesuesi itakimit, u ngrit e më përshëndeti, duke më uruar shëndet të mirëdhe mirëseardhje. Me këtë rast, publikisht më dhuroi një kryq tëpunuar mjeshtërisht në bakër. Këtë kryq e barti që atëherë <strong>ka</strong>h dotë shkoja (<strong>ka</strong> një madhësi afër 15 cm), më parë e bartja në çantë,ndërsa tani e mbajë dhe ruaj me fanatizëm si kujtim nga njerëzit100
Change language