ﺑﻪ زﺑﺎن ﺳﺎده اﻗﺘﺼﺎد ﺳﯿﺎﺳﯽ

لحاتسقوط کامل کارگر از حق دخالت در تعیین سرنوشت کار و تولید زندگی خویش است و او ناگزیراست علیه کل این نظم مبارزهکند.‏ به این ترتیب،‏شمار نسبتاً‏ زیادی از کسانی که با اسم و رسم کارمند شناخته می شوند درواقع بخشی از طبقۀ کارگرهستند .از دید ما کارمندان بورژوازی قشری از جامعه سرمایه داری هستند که در مراکز مختلف کار و تولید یا ، گسترده تراز آن،‏ در کلجامعه،‏نقش تحمیل نظم تولیدی،‏ سیاسی و اجتماعی شیوۀ تولید سرمایه داری بر طبقۀ کارگر را بر عهده دارند و در مقام خدمو حشم سرمایه به این کار مبادرتمی کنند.‏ در این مورد بعداً‏ به طور مفصل صحبت می کنیم.‏ عجالتاً‏ باید محاسبات خود راپیگیری کنیم.‏ با توجه به آنچه گفته شد،‏ نسبت کارمندان به کارگران در قلمروهای تولیدی معینی که در جدول بالا بدان هااشاره شده است قاعدتا نباید از%20کل کارکنان بیشتر باشد .مؤلفۀ دومی که باید مورد توجه قرار گیرد،‏ میزان بسیار بالاتر حقوق کارمندان بورژوازی در قیاس با کارگران است.‏ با اینوجود،‏ ما ترجیحاً‏ و به خاطر دقت بیشتر در محاسبات احتمالی،‏ فرض را بر این می گداریم که از کل حقوق پرداخت شده در%20تمامی این قلمروها،‏%80به کارگران و فقطبه کارمندان تعلق گرفته باشد.‏ در این صورت،‏ باید بپذیریم که مجموعدستمزدهای کل تودۀ فروشندۀ نیروی کار در این رشته های کار و تولیدبه شرح زیر بوده است :4120714 میلیون ریال(‏ حقوق کارمندان)‏16482857 میلیون ریال(دستمزد کارگران)‏==‎0/20‎‏(ضربدر)‏ 20603571 میلیون ریال(‏4120714 میلیون ریال(حقوق کارمندان)-‏20603571کل پرداختی (میلیون ریال(کل پرداختی (به این ترتیب،‏ با رعایت همۀ ملاحظات آماری و با توجه به کل ارقام گزارش شده از سوی مرکز آماردولت سرمایه داریجمهوری اسلامی می توان نتیجه گرفت که در طول سال مورد بحث در رشته های تولیدی یاد شده مجموعاً‏28392471میلیون ریال هزینۀ سرمایه گذاری ها بوده است.‏ از این مبلغ 7788900میلیون ریال به سرمایۀ ثابت اختصاص یافته،‏4120714 میلیون ریال به حقوق کارمندان یعنی به خدم و حشم سرمایه یا عاملان تحمیل بردگی مزدی بر کارگران تخصیصیافته و بالاخره 16482857 میلیون ریال نیز بهعنوان دستمزد یا هزینۀ بازتولید نیروی کار به کل کارگران پرداخت گردیده است .ببینیم کارگران در طول این سال چه کرده اند؟ چه میزان کار کرده اند،‏ محصولات کار و تولید آن ها به چه بهاییفروشرفتهو در نهایت بر سر حاصل کار و تولید آنان چه رفته است؟ برای دستیابی به این ارقام،‏ باید مجدداً‏ به سراغ گزارش هایمرکز آمار دولت بورژوازی برویم.‏گزارش هایی که،‏ اولا،ً‏ بر اساس معیارها و ضوابط اساساضدکارگری و منطبق بر مصادیقبردگی مزدی تهیه گردیده است و،‏ ثانیاً،‏ حتی در همین چهارچوب نیز فاقد هرگونه دقت و صحت لازم آماری هستند.‏با اینهمه،‏ چاره دیگری نیست.‏ مادام که جنبش کارگری ایران و فعالانضد سرمایه داری این جنبش خود دسبه کار تهیه