ﺑﻪ زﺑﺎن ﺳﺎده اﻗﺘﺼﺎد ﺳﯿﺎﺳﯽ

نیروی کار را سخت کاهش داد.‏ شمار کثیر کارگرانی که با ورود ماشین از کار بیکار شده بودند،‏ خود را همچون سکۀبی اعتباری می یافتند که برای یافتن کار جدید باید به هر دری می زدند.‏ در چنین وضعی صاحبان سرمایه نیز فرصت را مغتنمشمرده و بهای نیروی کار و مقدم بر همه بهای نیروی کار این جمعیت مازاد را تا سرحد ممکن به زیر ارزش واقعی آن تنزلمی دادند،‏ سلاح قتالۀ بشر سیتزانه ای که در سرتاسر تاریخ سرمایه داری از آغاز تا امروز توسط سرمایه داران علیه کارگران دنیابه کار گرفته شده است .رابطۀ سرمایه،‏ یا رابطۀ تولید ارزش اضافی،‏ همان گونه که قبلاً‏ شرح دادیم،‏رابطه ای در بنیاد واژگونه پرداز و توهم ساز است.‏در آیینۀ وارونه پرداز این رابطه،‏ همه چیز وارونه دیده می شود.‏ بهای نیروی کار به بهای کار تعبیر می گردد.‏ارزش اضافیآفریده شده توسط کارگران حاصل نقش سرمایه قلمداد می شود،‏و بیکارسازی کارگر که جبر قوانین انباشت و ارزش پوییسرمایه است جرم ماشین تلقی می گردد و،‏ از همین رو،‏ کارگران ‏(در مراحل اولیۀ مبارزات خود)‏ ماشین ها را به عنوان دشمنانخود خرد می کنند.‏ شیوۀ تولید سرمایه داری عین همین وارونه پردازی ها را لحظه به لحظه و گام به گام به صورت افکار،‏عقاید،‏ فرهنگ،‏ اخلاق،‏ ایدئولوژی در فضای زندگی انسان ها اشاعه داده و اشاعه می دهد.‏ سرمایه همزمان کلیه ملزومات،‏مصالح و منویات ارزش پویی خود یا استثمار کارگر را به صورت قانون،‏ قرارداد،‏ سیاست،‏ مدنیت،‏ نهادهای مدنی و سیاسی،‏دولت و کل فراساختار اجتماعی بازتولید کرده و بر شرایط کار و زندگی و بند بند حیات اجتماعی بشر مسلط می سازد.‏ تودۀوسیع فروشندۀ نیروی کار به حکم شرایط کار و زندگی خویش و زیر فشار فقر،‏ گرسنگی و آلام دامنگیرش از همان آغازعلیهسرمایه،‏ این رابطۀ اجتماعی سراسر توحش و جنایت،‏دست به مبارزه زده است و این مبارزه را در تمامی طول تاریخ حیاتسرمایه داری تا به امروز ادامه دادهو می دهد.‏یک معضل اساسی کارگران،‏ تا آنجا که به تودۀ وسیع آن ها مربوطاست ،فقدان شناخت شفاف و درست از ریشه های واقعی وجود این وضعیت بوده و هست.‏ آنان سرمایه دار را دیده و می بینند،‏ اماسرمایه را به طور عمیق نمی شناسند.‏ بهای ارزان نیروی کار را لمس می کنند و علیه آن دست به طغیان می زنند،‏ اما سرنوشتکار و محصول کار خود را آن سان که لازم است تعمق نمی کنند.‏ افکار مسلط در هر دورۀ تاریخی افکاری است که از عمقشیوۀ تولید مسلطبرمی خیزد و توسط طبقه حاکم عصر به سلول سلول حیات اجتماعی انسان ها تزریق می گردد.‏ این معضلبزرگی است که کارگران دنیا در همین شرایط موجود نیز در دام آن اسیرند.‏ برخورد کارگران به ماشین در دورۀ مورد گفتگویما نیز جلوۀ بسیار مشخصی از همین معضل بود.‏ آنان به طور واقعی با سرمایه در جنگ بودند،‏ اما این مبارزه در شکل ستیز باماشینظاهر می شد .