ﺑﻪ زﺑﺎن ﺳﺎده اﻗﺘﺼﺎد ﺳﯿﺎﺳﯽ

سرمایه دار کار کند.‏ فرض کنیم که کارگران مورد بحث ما در این واحد صنعتی برای تولید کل این ارزش های جدید و حفظ وانتقال ارزش های قبلی هر روز 8 ساعت کار کرده باشند.‏ در این صورت،‏ روشن است که آنان فقط 2 ساعت از مجموع این8ندارد .ساعت کار روزانه را برای خود،‏ برای بازتولید نیروی کار خویش و هزینۀ معاش همسر و فرزند یا در واقع تربیت نیروی کارآیندۀ مورد نیاز سرمایه داران،‏ انجام داده اند و 6 ساعت بقیه صرف تولید ارزش هایی شده است که هیچ چیز ش به آنان تعلق2 ساعت کار روزانۀ نخست که معادل ارزشیِ‏ آن به عنوان مزد به کارگر پرداخت شده است،‏ زمان لازم کار و خودِ‏ این ارزشپرداخت شده ارزش لازم نامیده می شود.‏ در مقابل،‏6 ساعت بقیه که صرف تولید ارزش اضافی برای سرمایه دار شدهاست کار اضافی و معادل ارزشیِ‏ آن،‏ همان گونه که تا حالا به کرات نام برده ایم،‏ ارزش اضافی خوانده می شود.‏ با اینتوضیح کاملاً‏ معلوم است که نسبت کار اضافی به کار لازم بیان دیگری از نسبت ارزش اضافی به ارزش لازماست .نرخ سودما برای تعیین نرخ استثمار کارگران یا نرخ اضافه ارزشی که کارگران تولید می کنند و توسط سرمایه یا سرمایه دارانتصاحب می گردد،‏ کلارزش اضافی تولید شده در طول یک سال را بر کل دستمزد سالانۀ کارگران تقسیم کردیم.‏ در اینمحاسبه از سایر اقلام مربوط به هزینۀ تولید چشم پوشی کردیم.‏ دلیل آن نیز کاملاً‏ روشن است.‏ آنچه به صورت سود یاارزش اضافی تولید می شود نه از بخش ثابت سرمایه که فقط و فقط از کار پرداخت نشدۀ کارگران یا همان بخش متغیرسرمایه ناشی می گردد.‏ با همه این ها،‏ به روشنی روز روشن است که سرمایه داران و متفکران طبقۀ بورژوازی هیچ گوششنوایی برای شنیدن این واقعیت ندارند.‏ آنان اصل استثمار کارگر توسط سرمایه را به کلی منکر می شوند و ناشی شدنارزش اضافی از کار پرداخت نشدۀ کارگران مزدی را سخت انکار می کنند.‏ سرمایه داران و نمایندگان فکری آن ها افکار،‏ارزش ها و محاسبات طبقاتی خاص خود را دارند.‏ آن ها به مقوله ای به نام نرخ استثمار و نرخ ارزش اضافی و این نوعحقایق اصلاً‏ باور ندارند.‏ به این فکر می کنند که سرمایه ای را پیش ریز کرده اند و باید بالاترین میزان سود را به چنگآورند.‏ این که چه بخشی از این سرمایه صرف استهلاک ماشین آلات و ساختمان و برق و گاز شده است و چه سهمی از آنبه دستمزد کارگران تخصیص یافته است برایشان به کلی بی تفاوت است.‏ در یک کلام،‏ آنچه که برای آنان اهمیت دارداست نرخ سودو نه نرخ ارزش اضافی.‏ نرخ سود در اقتصاد سیاسی سرمایه از مقایسۀ کل سود حاصل با کل سرمایه