ﺑﻪ زﺑﺎن ﺳﺎده اﻗﺘﺼﺎد ﺳﯿﺎﺳﯽ

ه به بتولیدی مورد بحث،‏ پس از کسر همه هزینه های سرمایه گذاری و دستمزد کارگران،‏ نصیبخود ساخته اند از کجا ناشیشده است؟ پاسخ این سؤال اکنون برای ما روشن شده است.‏ سرمایه داران این ثروت عظیمرا از کارِ‏ پرداختنشدۀ کارگران به دست می آورند و تصاحب می کنند.‏ این ارزش مازاد در اقتصاد سیاسی طبقۀ کارگرارزش بهاضافیموسوم است.‏ هر کارگری در هر کجای این جهان،‏ در جریان فروش نیروی کار خود به سرمایه،‏ اگر به طور مثال8ساعت در روز برای سرمایه دار،‏دولت یا هر مؤسسه سرمایه داری کار کند،‏ تنها بخش اندک یا بسیار اندکی از این زمان کاررا به صورت مزد دریافت می دارد.‏ بخش بزرگتر یا بسیار بزرگتر آن در شکل ارزش اضافی نصیب سرمایهقبلاً‏ می گردد.‏گفتیم که سرمایه یک رابطۀ اجتماعی،‏ رابطه تولید ارزش اضافی است.‏ شیوۀ تولید سرمایه داری شیوۀ تولید ارزش اضافی یاتصاحب کار پرداخت نشدۀ کارگران مزدی توسط سرمایه و تبدیل این کار پرداخت نشده به سرمایۀ مجدد است .رابطۀ تولید ارزشاضافی و خصلت بت وارۀ سرمایهسرمایه داران و متفکران بورژوازی در دنیاگونه ای بسیار عوامفریبانه می گویند ‏"کارگر در قبال کارش دستمزد دریافتمی کند و به این ترتیب بهای کار خود را می گیرد".‏طور مثال،‏ شاعر ایرانیِ‏ دورۀ قاجار،‏ایرج میرزا،‏که ظاهراً‏ خیلی‏"آزادیخواه"،‏ ‏"مدرنیست"‏ و حتی ‏"کارگر دوست"‏ هم بوده است در یکی از شعرهایش از زبان یک کارگر چنین می سراید:تو از من زور خواهی من ز تو زرچه منت داشت باید یکدگر را ؟این حرف سرمایه داران و متفکران طبقه آن هاست.‏ما در بالا به گونه ای روشن دیدیم که واقعیت ماجرا 180 درجه معکوساست.‏ کارگر مثلاً‏ 12 ساعت تمام برای صاحب سرمایه کار کرده است،‏ در حالی که فقط و فقط معادل یک ساعت از کل اینساعات کار،‏ به خودش یعنی به هزینۀ معاش وی و فرزندانش،‏ تعلق گرفته است.‏ در اینجا یک مسئلۀ اساسی وجود دارد کهباید به طور ریشه ایمورد کندوکاو قرار گیرد.‏ واقعیت این است که همۀ کارگران دنیا با این محاسبات آشنا نیستند و با ایندقت به ماجرا نگاه نمی کنند.‏ آنان بسیاری اوقات در مقابل استدلال سرمایه داران و نمایندگان فکری سرمایه داری خلع سلاحمی شوند و به همین دلیل هم دامنۀ مبارزات خود را به چون و چرا بر سر افزایش دستمزد یا به تعبیر خودشان ‏"حق بیشتر"‏در مقابل کاری که کرده اند،‏ محدود می سازند.‏ همین مسئله یعنی این که کارگران و افکار عمومی در سطحی وسیع یک شکلکاملاً‏ معکوس و یک تصویر عمیقاً‏ دروغین و گمراه کننده از واقعیت ماجرا را می پذیرند و باور می کنند خود گویای آن است کهرابطۀ تولید ارزش اضافی یا رابطۀ خرید و فروش نیروی کار و،‏ به بیان دیگر،‏ رابطۀ سرمایه به عنوان یک رابطۀ اجتماعی از یکخاصیت ویژۀ واژگونه پرداز و ابهام آفرین برخوردار اس ت.‏