Numri 4 - Famulliabinqes.com

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009ishte i mjaftueshëm. Ishte dëshira e thellëdhe e flaktë e tij por edhe vëmendja e AtBalley-it që i dhanë fuqi dhe kurajë që ai tëbëhej prift.Vianney ishte i përshpirtshëm edhe gjatëluftës si ushtarë i Bonapartës. Këtë e tregonedhe një rast ku ai ishte vonuar në detyrëpasi që kishte shkuar në Kishë për tu lutur. Aiishte arrestuar por më vonë ishte liruar pasiqë komandanti i kishte besuar tregimit të tij.Më pas ai ishte dërguar në Lion ku edhe ishtesëmurë, mirëpo ishte hospitalizuar ngamurgeshat në Roanne ku edhe ishte shëruar.Pas shërimit u dërgua përsëri në Lion dhe nënjë udhëtim ai kishte mbetur mbrapa ngagrupi dhe dikur vonë në mesnatë kishtetakuar një djalë të ri i cili kishte shprehurgatishmërinë që t'i ndihmoi dhe ta bashkojme grupin, mirëpo ai e dërgoi atë në maletLe Forez të fshatit Les Noes ku dezertorëtgrumbulloheshin. Vianney jetoi aty përkatërmbëdhjetë muaj duke u fshehur nështëpinë e Claudine Fayot. Aty ndërroi edheemrin duke u paraqitur si Jerome Vincent,dhe në bazë të këtij emri hapi edhe shkollënpër fëmijët e fshatit.Pas një dekreti supreme të vitit 1810 i cililironte dezertorët nga ndëshkimi, Vianneitiu mundësua që legalisht të kthehej nëEcully, ku i rifilloi studimet.Në vitin 1812 ai shkoi në seminar nëVerrieres. Ai u bë prift më 13 Gusht 1815 dheu dërgua si ndihmës i famullitarit At Balley.Pas vdekjes së At Balley, shën Gjoni uemërua famullitarë në Ars.Arsi ishte një vend i harruar jo shumë largLionit, ishte vend i njerëzve aspak besimtar,vend në të cilin kishte ndikuar Revolucioni,ishte vend i tavernave dhe shfrenimeve, ipijanecëve dhe kriminelëve. Duke parë këtëgjendje Vianney e ndjente se ishte aty për t'ikthyer besimtarët e vet ka Zoti.At Balley ishte inspirimi më i madh i Vianneitngase ai e kishte parë atë se si e rrezikonteedhe jetën e vet duke predikuar fjalën eZotit. Me këtë inspirim ai filloi dalëngadalëndikimin e vet te populli duke folur nëmeshë dhe jashtë saj.Shumë shpejt populli pa urtësinë,devotshmërinë dhe përshpirtërinë e thellëtë Shën Gjonit gjatë kremtimit të Meshësshenjte. Ata panë dashurinë e tij për tëvarfëritë dhe të sëmurët, fjalët e buta e tëmira për çdo kënd. Shumë shpejt ai i fitoizemrat e të gjithëve. Vianney filloi të bëhej injohur edhe më larg dhe fjalët e tija vinin t'idëgjonin qindra e mijëra besimtar ngavende të ndryshme. Ai i kalontegjashtëmbëdhjetë deri nëntëmbëdhjetë orënë ditë duke rrëfyer dhe kthyer besimtarëtkah Zoti.Vianney kishte devotshmëri të madhe përShën Filemonën e cila ishte virgjëreshëmartire e Kishës së hershme. Gjatë muajit tëvitit 1843 Viannëy u sëmurë rëndë dhemendoi se jeta e tij ishte kah fundi. Ai iu lutShën Filemonës që ta shëroi atë dhe ipremtoi se do të ja kushtoi njëqind meshënë shenjtoren e saj. 12 ditë më vonë Vianneyu shërua dhe ai shërimin e tij ia atribuoi ShënFilemonës. Më 4 Gusht 1859 Gjon MariaVianney vdiq në moshën 73 vjeçare.4