Numri 4 - Famulliabinqes.com

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009In memoriamVjollca Marku(17.X.1972 – 1.VII.2009)L i n d u r m ë17.10.1972 e bija eSeferin dhe PalinaM a r k u .Kishte një jetë tëlumtur, ishte njëvajzë e bukur, emençur dhe shumë edashur për të gjithëmirëpo e gjithë kjopërfundoi qysh në moshën 18 vjeçare ngavdekja tragjike e vëllait të saj rast ky qëndryshoi jetën e saj plotësisht ku nga mërziae madhe për humbjen e vëllait – Nikollës, fitoisëmundjen e diabetit dhe jeta e saj edhe mëtepër u vështirësua Nga të gjitha këto ka qenëaq e dëshpëruar sa që shpesh herë donte tëvdiste por me kalimin e kohës kuptoi seçfarëdo që të ndodhë duhet çmuar jetënsepse ajo është dhuratë e Zotit pastaj epranoi sëmundjen me fe dhe dashuri sipass h e m b u l l i t t ë K r i s h t i t .Përkundër të gjitha vuajtjeve asnjëherë nukmungonte buzëqeshja në fytyrën e saj, edhemë tej vazhdoi të jetë e afërt me te gjithë.Lirisht mund të themi se për Vjollcën tonë tëdashur, vlejnë fjalët e të lumes Nënë Tereza:jeta pa dashuri dhe flijim, nuk ka kuptim! Ajopati shumë dashuri në familje, por edheshumë flijime dhe vuajtje që ia shkaktontesëmundja dhe dhimbja për vëllain e dashur.Pra, ajo edhe pse e dinte se nga sëmundja qëkishte mund të pritej çdo gjë në çdo momentprapë nuk mungonin planet për te ardhmente cilat fatkeqësisht mbeten të pa realizuara.Ajo barti këtë sëmundje përplot 18 viteIku bashkë me shiun pa thënë asnjë fjalë,përqafimi i prindërve pak orë para vdekjesishte gjëja e fundit që bëri.Në të jetuar mendove për vdekjen... a thuanë të vdekur do të mendosh për kohën ejetuar...?!!-Vitet do të kalojnë por kujtimi dhe malli përty kurrë nuk do të shuhen...Te kujton me mall e gjithë familja SeferinMarku e më gjërë.Valentina Marjan MarkuKur teatri ndodh në fshatTrupa e teatrit amator “Imzot Mark Sopi” nga fshati Binçë i Vitisë, mbrëmjen e së hënës, nëfshatin fqinj, Kabash, shfaqi dramën “Për atdhe”, e cila i kushtohet martirit Atë Luz Palaj, tëvrarë nga xhandarmëria serbe në vitin 1913. Shfaqja u dha në sallën e meshës të kishës sëfshatit, e cila ishte e ngushtë për t'i zënë të gjithë ata që ishin kureshtarë për ta përjetuar këtëngjarje skenike në fshat.Shfaqja e punuar në regji të Marjan Sebaj-Sopi, arriti të bartë emocione prekëse tek publiku.Teksti i mbështetur në dokument dhe i pasuruar me një lojë të mirë të trupës së këtij teatri,sillte në skenë një nga episodet më rrëqethëse të përpjekjeve për të mbijetuar me identitetfetar dhe nacional në këto hapësira tashmë të pushtuara nga një pushtues i ri, siç ishin serbët,të cilët zëvendësuan pushtuesit osman fill pas luftës ballkanike të vitit 1912.Prifti i martirizuar Atë Luz Palaj dëshmonte për përkushtimin e tij për fe dhe atdhe. Ky fakt qëishte estetizuar bukur në nivelin e një teatri amator, u duartrokit gjatë nga publiku ipranishëm. Në kushtet që u shfaq kjo dramë, megjithatë arriti të shndërrohet në një ngjarjekulturore për banorët e fshatit, për të dëshmuar faktin se sa të etshëm janë njerëzit për jetëkulturore, e cila mungon edhe nëpër qendrat kryesore të Kosovës, le më nëpër fshatra.Bardh Frangu (Marrë nga gazeta Express)22