Bilten Vrhovnog suda za 1/2012. godinu - Sudovi Crne Gore

Dobrote, Orahovca, Perasta, Risna, Morinja, Kostajnice, Stoliva, Prčnja, Mula,Škaljara i morskog bazena ovog područja, do Veriga. Odredbom čl. 3 ove Odluke jepropisano da sopstvenici, odnosno nosioci prava korišćenja obaveza i odgovornostiu pogledu izgradnje, uredjenja i korišćenja dobara iz čl. 1 ove Odluke, nemaju pravoda koriste i upotrebljavaju dobra u svrhe koje nijesu u skladu sa njegovomprirodnom namjenom i značajem, niti pravo da raskopavaju, ruše, prepravljaju ilivrše bilo kakve radove koji bi mogli proizvesti oštećenja na dobrima u ovompodručju. Takodje su dužni da sa izuzetnom pažnjom čuvaju i održavaju dobra isprovode utvrdjene mjere zaštite. Na osnovu Odluke UNESKO-a kojom je prirodnokultruno istorijska regija Kotor upisana u listu Svjetske baštine, proizilazi izuzetnavrijednost prirodnog blaga ove regije. Iz rješenja Opštinskog Zavoda za zaštituspomenika kulture broj 1217/4 od 25.12.1986. godine, proizilazi da se u registarspomenika kulture uvodi prirodno i kulturno istorijsko dobro Kotora.Za postojanje krivičnog djela uništenje i oštećenje zaštićenog prirodnogdobra iz čl. 310 st. 1 Krivičnog zakonika, potrebno je da učinilac radnjomuništi ili ošteti zaštićeno prirodno dobro. Kod nesporne činjenice da jepromijenjen prirodni izgled morske obale, kako je to naprijed navedeno, nejasan jezaključak drugostepenog suda da nije nastupila šteta na prirodno uspostavljenomvodnom režimu, u kom pravcu su se izjašnjavali vještaci gradjevinske ihidrotehničke struke. Ovo tim prije što se optužnicom optuženim R. R. i M. M. nestavlja na teret uništenje ili oštećenje flore i faune, već oštećenje dijela morskeobale, kao zaštićenog prirodnog dobra, saglasno naprijed navedenoj Odluci oproglašenju Kotora i njegovog područja za prirodno i istorijsko kulturno dobro odposebnog značaja.Imajući u vidu prednje, nejasni su razlozi pobijane presude u odnosu naoptužene R. R. i J. B. za koje drugostepeni sud nalazi da u opisu njihovih poslova iradnih zadataka ne spada inspekcijski nadzor i kontrola izvodjenja predmetnihradova. Ovo kod činjenice da je osnovna dužnost optuženog R. R. bila da rukovodiradom službe i organizuje njen rad u svojstvu Rukovodioca službe za uredjenje,izgradnju i kontrolu morskog dobra kod Javnog preduzeća za upravljanje morskimdobrom, a djelokrug poslova optužene J. B. u svojstvu Inspektora za vode uMinistarstvu poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede je odredjen zakonom, tako štoje odredbom čl. 162 st. 1 tač. 1 Zakona o vodama, pored ostalog propisano da vršinadzor nad izgradnjom objekata i izvodjenjem drugih radova koji mogu daprouzrokuju kvalitativne ili kvantitativne promjene u prirodnom ili vještačkiuspostavljenom vodnom režimu.Kada se prednje činjenice dovedu u vezu sa faktičkim stanjem na terenu, da seradi o prirodnom dobru koje je devastirano, jer je promijenjen prirodni izgledmorske obale, nejasan je zaključak drugostepenog suda da nema dokaza da suoptuženi R. R. i J. B. izvršili krivično djelo nesavjestan rad u službi iz čl. 417 st. 2 uvezi st. 1 Krivičnog zakonika, kada isti svoje obaveze propisane zakonom ili drugimopštim aktom nijesu izvršavali.U ponovnom postupku drugostepeni sud će otkloniti propuste na koje jenaprijed ukazano, pa će nakon potpune i pravilne ocjene navoda izjavljenih žalbi i34 VRHOVNI SUD CRNE GORE30