Miesięcznik nr. 156 - ŚlÄ ski Klub Fantastyki

Aldiss, Frederik Pohl, Norman Spinrad, bardzo aktywnych w tej organizacji. Niestety, akuratzachcia³o im siê do Chin... no i Kraków przepad³. Jeszcze myœla³em, ¿e rok póŸniej, ju¿ po TienAn-men, bêd¹ szanse na zmianê decyzji, ale gdzie tam.Po powrocie – kolejny wyjazd na targi ksi¹¿ki w Belgradzie, a w tym czasie – wyboryczerwcowe. Dyrektor Wysokiñski i ja g³osowaliœmy w polskiej ambasadzie w Belgradzie; pamiêtamtylko, ¿e dyrektor bardzo siê frasowa³, aby Solidarnoœæ nie dosta³a zbyt wielu mandatów, bobêdzie ba³agan. Ha, có¿...Pod koniec lata przyszed³ czas na wyprawê na wschód – po³udniowy wschód, to znaczy.W Zwi¹zku Sowieckim pierestrojka poczyni³a wielkie kroki i w³adze miasta Niko³ajew, stolicyukraiñskiego obwodu nad Morzem Czarnym, zezwoli³y na zorganizowanie miêdzynarodowejimprezy o nazwie „Sockon” w tzw. rejonie zamkniêtym czyli o znaczeniu militarnym. Mo¿ejakieœ znaczenie mia³a intencja ca³ej imprezy, wyra¿ona w jej nazwie – mia³o to byæ jakbyspotkanie za³o¿ycielskie organizacji fandomu z krajów socjalistycznych. Trochê mnie to bawi³o,bo ta nowa RWPG wydawa³a siê cokolwiek spóŸniona, ale co tam. Natomiast znowu wartoœcipoznawcze tej podró¿y by³y nie do przecenienia.Z Polski na Sockon pojecha³y dwie osoby – S³awek S¹czek i ja. S³awek w ciekawy sposóbreagowa³ na lot wewnêtrznym rejsem Aerof³otu: przy starcie by³ ca³y spiêty, natomiast l¹dowanieznosi³ ca³kiem dobrze. Kiedy siê dziwi³em, powiedzia³: „Zawsze siê jakoœ wyl¹duje, byle startwyszed³”. Dodam tylko, ¿e przez ca³y czas lotu w samolocie marki Tu-154 (a jak¿e!) unosi³ siêszczególny zapach, coœ jakby paliwo wycieka³o... Ech, ta sowiecka technika!Wyl¹dowaliœmy w Odessie; tamtejszy dworzec lotniczy wygl¹da³ jak barak, ale my ruszyliœmyku ogrodzeniu, dok¹d, jak nas poinformowano, mia³y byæ dostarczone baga¿e. Istotnie, przywieŸlije jakimœ samochodem pamiêtaj¹cym chyba czasy wojenne, cisnêli za ogrodzenie, otworzyli je,ludzie runêli hurmem do œrodka...Kiedy siê opamiêtaliœmy, za ogrodzeniem nie zosta³o dos³ownie nic. Nim jednak dobrzezrozumieliœmy grozê sytuacji, podszed³ do nas pracownik dworca i upewniwszy siê: „wyinostrancy?” zaprowadzi³ nas do budynku, gdzie w jednym z pomieszczeñ (klimatyzowanym!),zwanych Inturistem, czeka³y na nas nietkniête baga¿e. No, poczu³em siê jak VIP!Z Odessy do rzeczonego kurortu jechaliœmy oko³o trzydziestu kilometrów zapewnionymprzez organizatorów autobusem. Sam przejazd, choæ nudny, te¿ mia³ swoje wartoœci poznawcze– otó¿ przez kilkanaœcie kilometrów jechaliœmy wœród ko³chozowego pola s³oneczników –a wszystkie zgni³y na polu. Zaduma³em siê nad rzeczywistoœci¹ sowieckiej gospodarki...Zosta³a ona dodatkowo wystawiona na próbê, gdy po wielkiej burzy uleg³a zalaniu podstacjaelektryczna zasilaj¹ca oœrodek i przez dwa dni nie mieliœmy pr¹du, a co za tym idzie – wody.A mimo to oœrodek jakoœ zdo³a³ nas wy¿ywiæ (choæ na zimno), tylko z kanalizacj¹ by³y pewnek³opoty. Ale za to jak¹ przyjemnoœci¹ by³ prysznic po tych dwóch dniach...Goœciem honorowym Sockonu by³ bardzo ju¿ chory Arkadij Strugacki. Ale nie szczêdzi³ si³i wszystkie spotkania siê odby³y, tylko na, ¿e tak powiem, spotkania kuluarowe nie mo¿na ju¿by³o liczyæ. Wtedy widzieliœmy siê po raz ostatni.Wtedy równie¿ pozna³em Alexandru Mironova. Ten Rumun by³ zawsze dla mnie zagadk¹:jeszcze za czasów Ceaucescu doœæ swobodnie jeŸdzi³ po wielu krajach, ale myœlê, ¿e agentemSecuritate nie by³. Ot, taka z³ota m³odzie¿. Potem zreszt¹ bardzo aktywny w fandomie równie¿miêdzynarodowym, czym cztery lata póŸniej zaszokowa³ w³adze niewielkiej wysepki Jersey...Ale na razie cicho sza.Alexandru zabra³ mnie samochodem na wycieczkê do Odessy. Muszê powiedzieæ, ¿e by³ tomój jedyny, bardzo krótki pobyt w tym mieœcie, ale wystarczy³, aby siê w nim zakochaæ. I nawet29