Nr 49 Czerwiec 2013 - Biblioteka Główna Akademii Medycznej w ...

Medycyna i pielêgniarstwoFarmakoterapia „czerwonego oka”wykład z cyklu „Medycznej środy”Katarzyna Szadujkis-Szadurski„Czerwone oko” (ang. red eye syndrome)to jeden z najczęściej spotykanych objawówokulistycznych. Pojęcie to nie jestrozpoznaniem medycznym, oznacza jedynieobjaw występujący w wielu chorobachoka. Zaczerwienienie oka może być związanez poszerzeniem naczyń krwionośnychspojówki (najczęściej) lub nadtwardówkii twardówki (rzadko), bądź też jestwynikiem wylewu krwi pod spojówkę.Do przyczyn „czerwonego oka” należą:choroby oczu (spojówek – najczęściejzapalenie, rogówki, błony naczyniowej,twardówki, nadtwardówki; zmianyw obrębie powiek: jęczmień, gradówka,zapalenie brzegów powiek, nieprawidłoweustawienie rzęs i powiek; ostryatak zamkniętego kąta przesączania),choroby oczodołu, urazy (mechaniczne,chemiczne, termiczne), ekspozycja napromieniowanie UV, choroby ogólnoustrojowe(toczeń rumieniowaty, zespółSjogrena, nadciśnienie tętnicze). Istotnąrolę odgrywają leki stosowane przewleklemiejscowo oraz przyjmowane ogólnieleki nasilające objawy zespołu suchegooka. Zaczerwienieniu oczu sprzyjajątakże czynniki środowiskowe (suche lubnadmiernie zanieczyszczone powietrze,klimatyzacja, wiatr) oraz długotrwaływysiłek wzrokowy (praca przy monitorachekranowych, długotrwałe czytanie,jazda samochodem, oglądanie TV).Pilnej konsultacji specjalisty wymagająosoby z zaczerwieniem oka: po urazach,w przypadku nagłego istotnego pogorszenialub utraty widzenia, lub gdy silnemubólowi oka towarzyszy ból głowy i pojawieniesię kół tęczowych wokół źródełświatła, z nagłym wystąpienie podwójnegowidzenia lub wytrzeszczu, noszące soczewkikontaktowe. Konsultacja specjalistydzień, dwa od pojawienia się objawówjest wystarczająca w przypadku: powierzchownegozaczerwienia spojówek, stanówzapalnych spojówek (pospolite zakażenia,alergiczne zapalenia, przewlekle suche zapalenie),chorób powiek, zapalenia nadtwardówkilub twardówki.W aptekach preparaty dostępne bezrecepty obejmują: sztuczne łzy (łagodządolegliwości w zespole suchego oka),niektóre leki przeciwalergiczne (małoskuteczne), leki obkurczające naczyniakrwionośne („nigdy więcej czerwonychoczu” – groźne przy dłuższym stosowaniu,mogą maskować objawy zasadniczejchoroby oka), preparaty ziołowe, sól fizjologicznado oczu (przepłukiwanie powierzchnioka). Antybiotyki, leki przeciwwirusowei przeciwzapalne sprzedawanesą wyłącznie na receptę. Równie ważnyjak dobór preparatu jest odpowiedniejego podawanie do oka (prawidłowa technikazakraplania) i przechowywanie orazzachowanie higieny.dr Katarzyna Szadujkis-Szadurski jest adiunktemw Katedrze i Zakładzie Farmakologii i TerapiiKultura zawodowa pielęgniarkiMirosława Kram14Pielęgniarka pracuje w stałym i bezpośrednimkontakcie z drugą osobą. Sprawiato, że jest ona poddawana nieustannej oceniepacjentów ale i współpracowników. Ocenianesą jej wiedza, umiejętności oraz postawa zawodowa,na którą składają się trzy zasadniczeelementy: emocje zarówno pozytywne jaki negatywne, doświadczenia osobiste i zawodoweoraz szeroko rozumiane zachowanie.Kultura osobistaKultura osobista człowieka oznaczasposoby postępowania, myśli i poglądy.Człowiek o wysokiej kulturze osobistejutrzymuje dobre i pozytywne stosunki zinnymi ludźmi. Jest szanowany i lubianyprzez innych. Potrafi radzić sobie zsytuacjami problemowymi, zachowującprzy tym opanowanie i spokój. Posiadaumiejętność przystosowania się do zmieniającychsię warunków życia i pracy.Cechuje go wrażliwość emocjonalna, naktórą składają się empatia, wyrozumiałośći tolerancja. Człowiek o wysokiej kulturzeosobistej potrafi zrozumieć, wysłuchaći pomóc w trudnych chwilach. Ma przyjaciółi dużo znajomych. Może na nichliczyć w trudnych dla siebie sytuacjach.Przestrzega dobrych obyczajów i manier,taktownie zachowuje się wobec innych.Język, którego używa jest pozbawionywulgaryzmów! Ważną cechą człowiekao wysokiej kulturze osobistej jest dobrewychowanie, tzw. kindersztuba. On wiejak się zachować, aby nie zrobić przykrościinnym, nie narusza godności osobistej.Niezwykle ważnym jest umiejętność panowanianad swoimi emocjami oraz poczuciehumoru. Z człowiekiem opanowanymłatwiej jest współżyć, bo nie wybuchaon gniewem. Kulturalny człowiek cechujesię poczuciem humoru w stosownych sytuacjach.Dzięki temu poprawia nastróji samopoczucie swoje i innych osób.Człowiek o wysokiej kulturze osobistejjest asertywny. To znaczy, że zachowujesię stanowczo, łagodnie, bezlęku. Używa otwarcie słów tak i nie.Nie przeprasza, jeśli nie zawinił. Nieusprawiedliwia się, ale wyjaśnia powodyswojego zachowania. Człowiek asertywny,gdy ma do czynienia z innymiludźmi jest zrozumiały, bezpośredni ikonkretny czyli mówi to co ma na myśli,bez niepotrzebnych słów, wymóweki agresji. Rozważa jedną kwestię w danejchwili. Używa stwierdzeń, a nie pytań,„Myślę, że byłoby lepiej gdyby…” Gdyjest krytykowany słucha uważnie słówkrytyki i nie odrzuca ich od razu. Traktujeto jako sprzężenie zwrotne. Pytasiebie uczciwie, czy to może być prawdąi zastanowi się, czy warto zamienić cośw sobie. A jeśli krytyka mija się z prawdą,nie bierze jej do serca i przechodzinad nią do porządku dziennego lub/imówi „Mam inne zdanie na ten temat”.Gdy jest chwalony docenia i akceptujepochwały, których udzielają inni ludzie.Dziękuje im mówiąc, że przyjemnie jest,gdy słyszy słowa aprobaty. Gdy lubi kogoślub docenia, to co zrobili inni mówio tym jasno i wyraźnie. Nie martwi sięczy jego zachowanie spełnia oczekiwaniainnych osób. Potrafi znaleźć miłośći przyjaźń, wypracować taki styl życia,jaki pragnie. Stoi naturalnie wyprostowany,zachowuje kontakt wzrokowy,mówi wolno i jasno, nie podnosi głosui nie uśmiecha się gdy jest wyprowadzanyz równowagi. Asertywność nie jestwrodzona, jest skutkiem wychowaniai społecznego treningu. Stanowi „dobreWiadomości Akademickie Nr 49