Pokaż treść!

HIPOLIT BORATYŃSKI. 93dzie, mocno zagrożonej przez Tatarów; i tym podobne. Koniec końców,zdawało mi się, że podróż uczonego mistrza nie zupełnie byładobrowolna. Powstawał on gwałtownie na niektórych panów, a osobliwiena marszałka wielkiego i na kanclerza koronnego, co wyraźniechciał narzucić królowi swego lekarza, który wszelako ciemny jakw rogu, i ani na jotę nic. nie rozumie hermesowej sztuki.— „Powiadacie tedy — przerwałem mu, — że król ma opuścić Lidę?To w takim razie zapewne powróci do W ilna? Otóż może jużtu swego brata zastanie; albowiem doniesiono mi o blizkiem przybyciumargrabi Łużyckiego. A nawet i dworscy słudzy otrzymali rozkaz,aby pomieszkanie jego urządzić i przygotować; a zatem nie wiem,jak długo będziecie mogli przebywać w tym pokoju wieżowym, kiedyten, jak zapewne wiedzieć musicie, należy do pokojów pana Zygmunta.— Eh! to nie nastąpi tak prędko— odpowiedział mistrz Laskarisz tajemniczym uśmiechem — żebyśmy nio mieli czasu urządzićsię tu nieco.— A zresztą, jeżeli przybędzie — przerwał ohydny Hassan, rzuciwszyzłośliwe wejrzenie ponuremi oczami na mistrza, — to tem lepiej!— to nas tu znajdzie gotowych na swoje przyjęcie!— Według pisma kniazia Glińskiego — powiedział Grek, obróciwszysię do mnie, — obowiązani jesteście, mości panie kasztelanicu,wypełnić prośby, które do was zaniosę. A tych jest niewiele! Otopotrzebuję samotności do moich głębokich n au k ! Raczycie tedy to, codo pożywienia i potrzeby ziemskiego ciała należy dla mnie i dla szanownegoHassana, w pewnych godzinach w przedpokoju tej wieży zostawiać,i dać nam o tem wiedzieć stuknieniem w blachę metaliczną,która się w nim znajduje. A zresztą, wielmożny młody panieKijowski, nie macie potrzeby niczem innem troskliwości swej ku namdowodzić, a osobliwie trudzić się do tego pokoju, który odtąd poświęconyzostanie na przybytek pobożnego zajęcia i wysokiej nauki. Idźciezatem w pokoju, mój synu, i bądźcie błogosławiony potrójnie!Tym więc sposobem dostawszy odprawę, uczyniłem odwrót przezedrzwi, które Turek Hassan natychmiast za mną zatarasował.Tak upłynęło trzy tygodnie, w przeciągu których regularnietrzy razy na dzień wypełniałem obowiązek względem moich tajemniczychgości; widzieć ich atoli nigdy nie mogłem, a z resztą małosię o nich troszczyłem, i niewiele tóż mi czasu zostawało na to, w mieściebowiem bardzo było niespokojnie.Przyszła wieść, że synowiec Mendy-Gereja, chana Tatarskiego,sułtan Mohammed-Gereja i sułtan Bity-Gereja połączone wojska ry ­cerstwa polskiego pobili, a nawet wkrótce i samo Wilno może się ichnapadów spodziewać. Niezgoda szlachty i słabość króla powiększy-