Pokaż treść!

HIPO LIT BORATYŃSKI. 87jego pstry a bogaty płaszcz i pas, rozmaitemi dziwacznymi figury wyszyte,nie pokazywały, że jest Grekiem. , Był to ów sławny i wysokouczony Hermippus Theophilactus Lascaris, kwiat Tessalii, najjaśniejszalatorośl ze szczepu cesarzów Konstantynopolitańskich i Trebizondskieh;jednem słowem, niedawno sprowadzony lekarz cudowny i nadwornydoktor królewski.— A ch! — przerwał mu wielki hetman — to zapewne ten mądrymistrz z Balina, alchimista, co najprzód w Mazowszu wykonywałswoje djabelskie rzemiosło, a później tu w Krakowie zbywające pieniądzedobrych obywateli przepędzał kominem, aż stary Seweryn Bethmann,zasłużony burmistrz, dał mu nową robotę i zasadził go do więzieniaKasztelanii, gdzie kilka lat przepędził sobie spokojnie. Wszelakonagle potem gdzieś zniknął, zepewne za pomocą swego zacnego patrona,któremu zawsze służył.— Tak jest! ten to sam, dostojny hrabio Tarnowski, z którymw chwili mego wejścia marszałek nadworny rozmawiał. Niedalekoztamtąd stał Sas Sekleinitz z liczną szlachtą książęcia, a za nim wytrzeszczałysię ku mnie z pod zielonego turbanu jaskrawe oczy, którychspojrzenia nie zapomnę do śm ierci; też same oczy, które dziś znowuna mnie tak osłupiałem wejrzeniem patrzyły. Wówczas to ja po razpierwszy ujrzałem rysy Hassana, które dopiero co po czterdziestulatach, w pałacu Krzysztofa znowu napotkałem na twarzy Neapolitańczykax\ssano.— Na Boga żywego! — zawołał kasztelan Krakowski — naBoga! mówię ; wasze opowiadanie daleko jest większej wagi, aniżelimsię mógł spodziewać.— Później — mówił dalej Jan Lacki — dowiedziałem się, żeto jest niechrzczony Turek, co z wędrującym doktorem Laskarisemprzybył na dwór, a teraz wszedł w służbę kniazia Michała Glińskiego.— Za pozwoleniem! na chwilkę tylko! — mówił hrabia Tarnowski.— W waszej mowie jest wiele rzeczy godnych zastanowienia.Jesteście tedy pewni, że ów Hassan i Assano są jednymi tym samym? Wszakże, mówiąc prawdę, czterdzieści lat upłynionychmogą zaiste wielce odmienić postać człowieka!— Oczy, które dzisiaj widziałem, są to oczy Hassana! — odpowiedziałLacki z zapałem — a blizna, co szpeci te usta, jest zabytkiemrany, którą odebrał w chwili, gdy popełniał czyn, co książęciaGlińskiego i jego przyjaciół na zawsze, a mnie na długi, zbyt długiczas z liczby litewskiej szlachty wyłączył. Zawierzcie mi w tern,mości wielki hetmanie koronny, że ów mniemany Neapolitańczyk niekto inny jest, jedno Turek Hassan; niech mi tak Bóg dopomoże i świętegroby Kijowskie!— Tak ? — odpowiedział Tarnowski zamyślony ze spuszczonemi