Pokaż treść!

7 2 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.pieniądze, i grube pieniądze; i otóż jest wszystko, co wam i mnie najbardziejwiedzieć, potrzeba przy waszój prawowiernej nauce. Nietroszczcie się! Skoro się najjaśniejszej Bonie podoba, abyście wiedzieliwięcej niż dotąd wiecie, to wam na wiadomości nie zbędzie.W tejże samej chwili dał się słyszeć za drzwiami szczęk, jakby odciężkich żelazem podkutych butów.... i ogromna tusza Wacława Siewrakawtłoczyła się do pokoju.— Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus, mości doktorze i paniefamulusie! — mówił pisarz marszałka wielkiego z niezgrabnymukłonem.Doktór spojrzał z nieufnością na wchodzącego, a potem z zapytaniemobrócił się do Assana, który po włosku szepnął mu kilka wyrazów.—• Ja chcę zapytać — mówił dalej Siewrak z niejakimś wstrętem— ażali wasza uczoność oddała już list najjaśniejszej królowejmatce, który mi wzięła w gospodzie Iwanowickiej ?— A, nie inaczej! — odpowiedział Monti mrukliwie. — I po cóżmi przeszkadzasz swoją tak niepotrzebną natrętnością?— Tak! darujcie, mości doktorze! — odpowiedział Siewrak, obracającczapkę z barankiem w około palca— bo to tam... bo to w gospodziebyło ciemno... a...— A tyś za wiele pił — podchwycił mu W łoch kończąc za niego.—Jak mi się zdaje, to podobno i dziś rano począłeś znowu to, na,czemeś wczoraj zaprzestał.— Piłem?...— odpowiedział Wacław przeciągłym tonem. — Niechmi tak święty Stanisław dopomoże, jeżelim wczoraj czego używałoprócz kilku szklanek miodu i kwaterki wina węgierskiego, a dzisiajjestem trzeźwiejszy, aniżeli trzeźwy, gdy tymczasem wasza uczonośćdobrze się zasila przy tym oto puharze. Jeżeli zaś tak mam powiedzieć,to zaledwie upłynęła godzina, jakeście opuścili gospodę, gdyoto, leżąc sobie na ławce przy piecu w głębokich myślach zanurzony , usłyszałem jakiś szelest przy kominie. Powstawszy zatem,zbliżyłem się ku temu miejscu; był-to młody jakiś człowiek uwiniętyw płaszcz. Zacząłem zatem z nim rozmawiać, a on mi powiedział,że jest na usługach królowej, która się tam znajduje na gospodzie.Bo to widzicie, że bardzo przykro jest dla wiernego sługi, kiedygo kto pozbawi zasłużonej nagrody za poselstwo, tak jakeście wy,mości panie doktorze, uczynili odebrawszy odemnie pismo. Otóż jasobie myślałem, żeście się pomylili i że najjaśniejsza Bona przejeżdżałaprzez Iwanowice a nie przez Słomniki, jakeście powiadali; a więcja i jemu także o tymże samym interesie powiedziałem.— I cożeś zrobił najlepszego, hultaju?— krzyknął Włoch, podskakującze stołka. — Słudze tej Barbary powierzyłeś to, co było prze­