Pokaż treść!

70 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.i końca! Dawniej daleko było lepiej! Ja rozumiałem, że po śmiercikróla będzie, kłaniam uniżenie ze wszystkiem, ale nie prawda! terazgorzej nas tysiąc razy dręczą, aniżeli pierw ej!— Ależ dobrze płaci! — mruczał sobie pod nosem stary służalec— a to jest wielki artykuł! Dawniej, powiadacie, było lepiej aniżeliteraz — jak gdybyście o tem, co było dawniej wiedzieli!— A wiesz-że co o tem więcej, Assano? — zapytał doktor, obracającsię z ciekawością do mówiącego. — Ty od tak dawna byłeś tuw tym kraju, a wszelako dotąd nigdy mi jeszcze nic nie powiedziałeś,coś tu porabiał!— Alboż-to ja taki gaduła? — ozwał się starzec głuchym i twardymgłosem, wlepiwszy w ziemię wzrok ponury. — A gdybym byłtakim, mogliżbyście mnie użyć za swojego famulusa? Kiedy jakarzecz stała się tym lub owym sposobem, lub jeżeli się dokonało jakiegoczynu, to na cóż przyda się mówić o nim? Co do mnie, rad jak najchętniejzapominam o nim, ile tylko mogę. Bo czy dobrze byłobywam, zacny panie doktorze, gdybym ja tak dobrą miał pamięć nawszystko, com widział i słyszał w waszem przezacnem towarzystwie,i gdybym chciał to na stół zaraz wykładać każdemu ktokolwiekbymnie o to zapytał ?— A! to znowu co innego, mój przyjacielu! — odpowiedziałnadworny lekarz, wygodnie rozlegając się w krześle. — Cobyś tu mógłwygadać, są to zaiste nader ważne tajemnice, blizko stykające się zesprawami kraju; a tego rodzaju tajemnice, właściwie mówiąc, powinnybyna zawsze zamknąć usta, na które wstąpiły. Ale w owymczasie, kiedyś młodo był w tym kraju, to jeszcze panowała tu szorstkośći ciemnota, jeszcze tu wyższe sztuki i umiejętności nie doszływtedy z oświeconej Italii. I możnaż tu było widzieć wtenczas co innego,nad poswarki i rąbaniny, w których celuje lada pachołek i z którychnie ma co nawet tajemnicy robić?— Rąbanina i poswarki ? — odpowiedział osiwiały famulus zaledwiedosłyszanym głosem i wyschłemi a drżącemi palcami poprowadziłpo bliźnie, co twarz jego szpeciła. — Tak! zapewne, panie konsyliarzu ! było to coś podobnego; ale przecież nie kończyło się tylko natem. Znano się także i na napoju zalotnym i na filtrach miłosnychi na wielu innych arkanach!— Napoje zalotne? — mówił z pogardą doktor Lionardo. — Et!baśnie szczere z dziecinnego wieku cywilizacyi!— Kiedy mówię napoje zalotne — odezwał się Assano, wlepiającwzrok zbójecki w doktora — to powinniście mnie lepiej rozumieć.Mniemacie-li, że cały Bahamo di san Nicola zawiera się tylko w tejflaszy, z której tak was chętka brała wczoraj zaprawić napój nocnysobie i szanownemu Bartłomiejowi Sabinowi?