Pokaż treść!

62 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.wej; jednakowoż jeżeli istotnie tak brzmiał, jak wasza miłość powiada,jakiż powód pani mieć możesz tak powątpiewać? jak możesz tak krótkobędąc tu obecna, więcej wiedzieć w tym względzie aniżeli ci, co już oddosyć znacznego czasu postrzegają, jakim trybem na dworze Zygmuntarzeczy idą? W czem- że sądzisz się być oszukaną, miłościwa pani?— O! w małej rzeczy, mości wojewodo Krakowski! — odpowiedziałaAnna ze w zgardą.— Uważcie tylko! w czasie podróży mojejtu do stolicy i odkąd już tu bawię w Krakowie, dowiedziałam się samychtylko nader budujących wieści; naprzykład, że młoda para kochasię jak turkawki..... Prosiłam, aby mi powtóreono odpowiedź, którąkról z dumną obojętnością dał senatorom i szlachcie na ich tak bardzocenione przedstawienia, i uważcie przecież, jak to w świecie je ­dne rzecz rozmaicie widzą: słyszałam, że stolica rzymska niechętnatemu, miała powiedzieć, jakoby przez rozwiązanie tego związku małżeńskiegoupoważniała niejako mniemania, których nowa kacerskanauka broni. Słyszałam, że wzmiankowano o kanonicznych przeszkodach,które jak mniema wysokie duchowieństwo, nie chcące zatrudniaćprzedstawieniami swojemi Stolicy Apostolskiej, mają stać na zawadzietemu rozłączeniu. Otóż nic więcej nie słyszałam, mości Kmito; ale tobardzo jest podobnem do prawdy; i sam możesz sądzić, jak dalece zgadzasię to z treścią owych listów, których przejrzenia przynajmniejdozwolić wam zapewne musiała jej królewska mość!— Bardzo obszernie doniesiono o wszystkiem waszej dostojności! — mówił wojewoda po krótkiem milczeniu — i domyślam się, odkogo te wieści pochodzą; ale ten, co tak waszej miłości mówił,zdaje się, że albo nieosobliwie zna się na sprawach politycznych, alboteż nie chce ich znać w tym przypadku. Wiesz to sama, dostojna pani,i ja powinienem wyznać niewieście, w której oddawna już wznioślejszeuczucia wzięły przewagę nad nizką próżnością, właściwą tylkozwyczajnym kobietom, wiesz pani to sama, jak panowanie, którepiękność nad nami trzyma, jest przemijającem, i jak mąż, po upływiedwóch lat małżeńskiego pożycia, wcale innym jest niż zalotnik starającysię o rękę. Nasz czcigodny Zygmunt August, jak to wiele drobnychokoliczności daje poznać, bynajmniej nie jest wyjątkiem odpowszechnego prawidła; a opór, który okazał na sejmie Warszawskim,pochodzi raczej z młodzieńczej dumy, która lubuje się w objawach najwyższejwładzy oraz w pokonywaniu przeciwności w tem, co kobietynazywają miłością. Co się zaś tyczy Stolicy Apostolskiej, mościa paniPodolska; to niepodobna jest, ażeby tajne ci były związki zachodzącepomiędzy królową Boną a dworami Wiedeńskim i Madryckim, którenajjaśniejsza pani, powodowana osobistem niezadowoleniem z narzuconejsobie synowej, zapewne zechce w naszym zamiarze wyzyskać.— O! ja nie wątpię bynajmniej — odpowiedziała Anna z szyder-