Pokaż treść!

HIPO LIT BORATYŃSKI. 61— Mówmy otwarcie, panie wTojewrodo! Nie będę wam taiła, żenie jednę rzecz zastałam tu wcale inaczej, aniżeli mi doniesiono. I tak:pisano mi, że król, lubo niezupełnie jeszcze żałuje zawarcia związkówprzeciw woli ojca i stanów, zaczyna już wszelako rozważać skutki, ja ­kie ono mieć może i dla jego osoby i dla narodu; że mniemanie powszechnegłośno już i silnie dało się słyszeć na sejmie warszawskim,że....— A któżby mógł inaczej mówić waszej m iło ści?— przerwałKmita nieco gwałtowniej — i któż zaprzeczy, iż senatorowie, a mianowiciew7ojewrodowie: sandomirski, sieradzki i poznański, tudzież kasztelantego ostatniego miasta oświadczyli, że związek małżeński, którykról polski zawiera bez pozwolenia stanów państwa, za nieważnypowinien być uważany? I czyliż poważy się kto zaprzeczać, że stanrycerski przez swoich komisarzów, przez marszałka Sierakowskiego,Lupę Podlodowskiego i przez znajomego ci nawet, pani, Piotra Boratyńskiego,upominał Zygmunta Augusta na pacta conventa, które zaprzysiągłw czasie koronacyi swojej jeszcze za życia ojca? Możnaż-lipodawać w wątpliwość to, że wysokie dostojeństwo, a na jego czeleksiążę Prymas i nawot sam Andrzej Zebrzydowski, uważasz-li miłościwapani? sam Andrzej ^Zebrzydowski osobiście i jawnie oświadczyli:że nie pochwalają tego, co się w Wilnie stało?— Chciejcie tylko, mości marszałku wielki, wysłuchać innie pierwejnieprzerywając, jeżeli śmiem o to prosić — mówiła dalej pani Podolska— temu co mam powiedzieć, i nie przeciwstawiajcie faktów takoczywiście nie nie znaczących z siebie. Pisano mi dalej, że stolicarzymska chce przychylić się do przedstawień duchowieństwa polskiegoi rozwiązać małżeństwo królewskie; a Zygmunt August, który przezodrazę do związków z księżniczką zagraniczną, aby się tylko od tegouwolnić, po śmierci pierwszej swojej żony tak prędko przystąpił dodrugiego związku, łatwiej zastosuje się do konieczności, jeżeli córkaPiastów miejsce Barbary zajmie. Dodawano nadto, że postanowieniesynodu połączy się z żądaniem sejmu, i niepodobna będzie królowi takpołączonym siłom oprzeć się w czasie, gdy niewiara i kacerstwo pocałym kraju głowę podnosi; a gdyby sobie uporniej począł, to powiększyłbytylko podejrzenie, które tu i owdzie już krąży, jakoby mniejbył niechętny nowej nauce i wyłamaniu się z pod praw Kościoła. Powiedzciemi, panie Kmito, ażaliż nie stało to w liście, którego przecieżtreść nie jest wam zupełnie obcą?— Chociaż wiadomo mi o liście, o którym jaśnie wielmożna wojewodzinowzmiankujesz — odpowiedział marszałek dumnie, urażonynieco — i który można nazwać listem prywatnym ; wszelako nie mogębyć odpowiedzialnym za jego treść, gdy wysoki urząd, jaki piastuję,nie dozwala mi sprawować obowiązku tajnego pisarza przy królo­