Pokaż treść!

H IPO L IT BORATYŃSKI. 57krótką, mocną mowę. Nikt mu nie odpowiedział na nią, ja zaś opuściłemzgromadzenie, przeświadczony równie jak i pierwej, że to, cow Warszawie mówiłem, jako członek senatu przeciw małżeństwu króla,potępiać musiałem w duszy, jako kapłan rzymskiego Kościoła. A taktedy, losy Barbary od samej tylko woli króla zależą. I potrafiż-liszemranie ludu oderwać uporczywego zapaleńca od tego, co mu miłośćw zdobyczy dała?— Nader zręcznym jesteście, panie Kujawski, w zbijaniu urojonychzdań! — odpowiedziała Anna z wymuszoną obojętnością. — Niechajbędzie co chce, wszelako i księżniczce z rodu Piastów przystoii wolno jest zająć miejsce u tronu młodego Salomona, by nie zapomniał,że jego ojciec, ów sławiony Dawid północy, ród Saula pozbawiłdziedzicznej korony.— Widzę ja, że moja gorliwość o dobro wasze odebrała mi, jaksię to częstokroć zdarzać zwykło, wasze zaufanie ku mnie. Wszelakoproszę was, abyście jeszcze jednej rzeczy posłuchać raczyli. Gdybyrzecz niepodobna do wiary miała się kiedy wydarzyć, gdyby się udałoz potężnej ręki kochającego króla wydrzeć żonę i zaprowadzić jąz tronu do celi jakiego klasztoru, albo.... jeszcze do spokojniejszegopomieszkania może; to wam wcale na nic się nie przyda. Miejscewypędzonej nie jest zgotowane dla waszej córki, tak jak to wamwystawiają! Ta, którą jej przeznaczono za następczynię, mieszka zaAlpami. Zaczem zaniechajcie zamiaru, który podkopanemu szczęściudomu waszego ostateczną zagraża ruiną, i z którego nigdy innego owocunie możecie spodziewać się, oprócz gorzkiego ziarna zawiedzionejnadziei.— Dosyć, mości księże biskupie! — zawołała księżna.— Daremnietrwonicie dla mnie dowody, jakiemi podobno nader łatwo udało siębiskupowi krakowskiemu zastraszyć małodusznych księży, niepomnychna obowiązek senatorów, i zagłuszyć ich na dobro państwa,które im powierzono, tłumem sprzecznych wyrazów wydobytych zospróchniałych zwitków pergaminowych. Zapomnijcie o naszej rozmowie;a jeśli ją będziecie pamiętać, to niech to będzie dlatego tylkojedynie, ażeby wam przypomnieć, że to nie ja, ale wTy przypisywaliściepodróży księżniczki Piastów do dawnej stolicy przodków powody,które tak patetycznie podobało się wam rozwinąć.— Wszelako przyjmijcie — mówił Zebrzydowski — przestrogęprzeciw porywczemu gniewowi młodego króla, na przypadek, gdybydowiedział się, żeście przystąpili do związku przeciw temu, co mu jestnajmilszem na świecie. Piorun ześliźnie się z głowy matki, którąbroni korona i prawo, ale w was uderzy niezawodnie i chwiejący siędom wasz zagładzi ze szczętem. Lepiej byłoby dla was powierzyćsię łagodności, mającej siedlisko w młodzieńczein sercu; znajdziecie