Pokaż treść!

5 2 6 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.stosunków, które w*cale różny kierunek nadawać muszą biegowi myślipisarza, nie mogę uważać za podobne do uskutecznienia bez istotnegoplagiatu.— To dobrze! — mówił na to podróżny; — ale owo dwukrotneposłuchanie w Kazimierzu i niektóre inne jeszcze okoliczności ?Na te słowa zamilkł autor i zaczął z pewnym niepokojem obracaćsię na krześle. To poruszenie musiało zapewne przypomnieć Polakowi,że kwadrans przeznaczony na wizytę już dawno upłynął: spojrzałzatem na zegarek i zaczął wymawiać się, że już dawno czas na niegoudać się do arsenału, gdzie ma oglądać jeszcze niektóre szczątki zbroiJana trzeciego i statuę Augusta drugiego w królewskiem ubraniu;a więc pożegnał niebardzo pocieszonego rodaka.Ale, powie zapewne niejeden, ażali taż sama przemowa nie jestpodobnież wzięta z W altera Skotta, i nie jest-li naśladowaniem rozmówkapitana Clutterbucka? A gdy w rzeczy samej w żadnej kronicenie masz śladu o historyczej prawdzie niniejszej rozmowy, to i autormówi skrom nie: — niechaj i tak będzie!KONIEC.