Pokaż treść!

H IPO LIT BORATYŃSKI. 497sobie zatrzymać nie możesz? Ale ja ci powiem szczerze, że to mniewrcale nie obchodzi, i że twoja całkiem niepotrzebna chęć bawi mnietylko.Doktor nie uznał być rzeczą przyzwoitą odpowiedzieć na to i obadwajsiedli do wieczerzy. Assano z żarłocznością oddał się jadłu, a jegoumiarkowany gość więcej zajmował się tem, co mu zdawało sięteraz być właściwszem, aniżeli jadłem i napojem. Kiedy zaś pierwszynasycił się, a drugi ułożył już swoje zamiary, Monti zaczął w następującysposób:— Wszakże ty sam widzisz, że nieznośnem jest życie które prowadzimy,i zaprawdę mniemaj sobie co chcesz, ale ja dziwię się, żewolisz przymus, jakiemu w Bari podlegasz, nad wolność i przyjemneżycie jakie ciebie w innych miejscach oczekuje, a które, jak się zdaje,w twoim wieku coraz większój wartości nabiera. I czemuż tedy niekorzystać ze zręczności, której ja zaiste, gdyby mi była tak przyjazną,nigdybym nie opuścił?— Ja ci powiem — odpowiedział stary, przeżuwając z najzimniejsząkrwią. — Powiedziawszy prawdę, to na honor, za mało jeszczedla mnie.— Jeszcze za mało? — zawołał doktor, z trudnością powściągającgniew, jaki w nim zimny bezwstyd towarzysza obudzał — jeszczemało i tej pięknej summy, którą dzisiaj wymogłeś?— Mało, mój mości Lionardo! — odpowiedział Assano — nawetjeszcze tej pięknej summy niedosyć. Bouważcie tylko: kiedyście mnie napotkaliw Bari, gdziem ja schronił się po różnych wypadkach, którychwiadomość obojętną jest dla was, będzie już temu ośmnaście albo dwadzieścialat, i przywołaliście mnie do usług królowój, która dobrzeumie swoich ludzi szacować, a wtenczas ułożyłem warunki i z nią,i z wami, ale przytem i z sobą jeszcze zawarłem ugodę. Może tedyco do pierwszych, to te są już wypełnione; ale co do drugiego, tojeszcze daleko, a gdy jak wam wiadomo, czasem tu i owdzie zrobiłosię coś więcej nad zobowiązanie, to niedziw tedy, że jeszcze jakiekilka tysięcy dukatów brakuje do pokwitowania się z sobą samym.— Bardzo widzę hojne rachunki prowadzisz z sobą — odpowiedziałMonti — a zapominasz, że nie jesteś swoim płatnikiem. A zatem,co do tych kilku tysięcy dukatów, te musisz w swojój percepcieprzekreślić!— A jednakowoż tego żadnym sposobem uczynić nie mogę —mówił Assano dalej, tymże samym tonem, a potem rzekł ze zmarszczonymczołem i z niespokojnością — niektóre rzeczy, jak już powiedziałem,zrobiły się więcej nad powinność: pomiędzy innemi zaś porachowaćtakże należy i morderstwo owego młodzieńca; bo to niezmierniecięży na szali! Wierz mi, mój doktorze, już ta ręka, nimp.t-nnikriwski; H ipolit B o raty ń sk i. 3 2