Pokaż treść!

4 8 2 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.wieniem wszystkich, wcale inaczej okazuje się; zaczem nie chciejcieprzypisywać skutków nikomu, jedno tylko sobie.— Ozy tak? — zapytała Anna rozgniewana. — Otóż muszę wampowiedzieć, że na tym dworze nie zbywa na jaśnie oświeconych przykładachpodobnego poniżenia dostojeństwa, i że zamyślam, czy jednoczy drugie z nich w przyzwoitem świetle wystawić.— Jaśnie oświecona pani — odpowiedział deputat — zdajesz sięznowu wzmiankować o czemś, czegoby nie należało wspominać; boo was tylko samych — jeszcze raz to powtarzam — o was tylko samychbyła wzmianka w tem przykrem zleceniu, które mi dano, a które,jakkolwiek może być zaszczytnem, wszelako teraz, bez żalu zostawiamkomu drugiemu.— To nie zgadza się z moją powagą — zawołała pani Odrowążowa— ażebym stawała naocznie z ową nędznicą, z owem nikczemnemnarzędziem, które chytrość postawiła mi na drodze; a wszelakoniech już i tak będzie, ażeby nietylko mnie i jej, ale nawet i komuinnemu wymierzone zostało prawo.— To już zapóźno! — odpowiedział Jan Firlej. — Wczoraj, innawasza była wola i wzgardziliście nią, a dzisiaj już stara uciekła.— Uciekła? —• zawołała księżniczka, a potem jakby z ulżonymciężarem dodała z pogardą. — Zaprawdę to nader mądrze zdziałano,usuwając tak świadomego rzeczy świadka przez ułatwienie mu ucieczki,albo też za pomocą innego środka, który silniej jeszcze zabezpieczajego milczenie: a uskutecznić jedno lub drugie nader łatwa torzecz dla łaskawego a najjaśniejszego pana.— To bardzo być może! — odpowiedział ozięble marszałek nadworny— że najjaśniejszemu panu podobało się tak rozkazać; ale takmnie, jako i wam bynajmniej nie przystoi sądzić czynności króla i pobudekich rozbierać.— Mnie nie przystoi?—zawołała Anna z gwałtownością — mnienie przystoi użalać się na to, że chytrość kieruje mieczem sprawiedliwości,który bezsilnie pomijając głowy osławionego zbrodniarza, spad};na złośliwie oskarżoną? Zaiste! nader mądrze umiano zrzucić z siebiehańbę, która miała dotknąć stronnego sędzieg we własnej matce; alecórka Piastów jest ofiarą, którą obojętnie i bezkarnie porzucają.— Otóż właśnie dla tego, ażeby was niedosięgnął miecz sprawiedliwości,na który tak zuchwale narażacie się — odpowiedział Firlejstanowczo — ten, któremu urągacie, uczynił tak na przypadek, gdybyto się stać miało według waszego mniemania, księżniczko. — Ale mójpan a król pogardza środkami, o których zdajecie się napomykać i ustaoskarżycielki nie są zamknięte, a ona mogłaby być wkrótce stawionąz wami naocznie, gdyby wypadła potrzeba dowieść winy, którą biegwydarzeń i niejedno pochwycone słowo, zanadto jawnie przedstawia.