Pokaż treść!

H IPO LIT BORATYŃSKI. 4 8 1we mnie kogo innego, nad zwiastuna sądowego wyroku; o ile to zgadzasię z wysokiem dostojeństwem koronnem, które piastuję, i z myślątego, w którego imieniu tu zaiste przychodzę.— Nie wątpię ja bynajmniej — ozwała się Anna — że mi podaciesposobność równie chwalenia wyboru swojego pana, jaki w wojewodzieLubelskim uczynił, jako też i łagodności, z jaką on, nie wysłuchawszy,osądza ostatni szczep rodu, którego byt zaiste nie nadermoże być miły dla jego plemienia.Na to Firlej urażony, jednak zachowując przystojność, odpowiedział:— Zapewne że wieść łaskawą odnoszę wam, mościa księżno; bogdyby tak nie było, to wcale różny byłby posłaniec odemnie: i możenie usłyszelibyście tego przezemnie, gdyby marszałek nadworny koronnyuznał był za rzecz przyzwoitą odnieść skwapliwe wyrazy waszedosłownie.— Jużem wam oświadczyła — zawołała księżniczka— że nie potrzebujępobłażliwości króla, a tem mniój pobłażliwości sługi, chociażbybył jednym z najpierwszych, jak się mianujecie, i jeden z najzaufańszych.Zaczem proszę was, ażebyście bez ogródki oznajmiliksiężniczce Mazowieckiej to, co jej król Zygmunt kazał powiedziść.— Zdaniem króla Zygmunta — powiedział Firlej ucinkowo —zdaje się, że pobyt w jego stolicy Krakowie, po tem co wydarzyło się,nie nader będzie miłym waszej książęcej mości. Mniema tedy, że życzeniemwaszem będzie, zamieszkać w odleglejszej części kraju, i jużnaprzód swoje wam zezwolenie w tej mierze udziela.— Zaprawdę, — odpowiedziała Anna z goryczą — nie nadaremniezwiedzaliście południowe dwory, z których wszelkie nowości przyszłydo naszej ojczyzny, i nie wiem czy możnaby wyrok wygnaniaw udatniejszych wydać wyrazach. Wszelako, mości wojewodo! gdybymteż ja wcale nie miała chęci oddalenia się, i pomimo łaskawościkrólewskiej, nie chciała z niej bynajmniej korzystać?— Wówczas — odpowiedział Firlej, jak gdyby już miał utracićcałą cierpliwość — wówczas, dostojna pani, rozumiem, że królnakaże.— Nakaże? — zawołała nieugięta przestępczyni. — Istotnie żeto jest wyraz osobliwszym sposobem wpadający do mego ucha. Maż-likobieta najzacniejszego rodu widzieć się wygnaną, a nie wysłuchanąi jedynie tylko na świadectwo jakiejś włóczęgi?— Zaprawdę, możnaby mniemać — odparł Firlej — że pomiędzyjaśnie oświeconą w’dową mojego współbrata Leona Odrowąża, którajest córką i siostrą książąt Mazowieckich, a ową włóczęgą ani podobnapomyśleć o jakichbądź stosunkach; wszelako, z niemałem podzi-Bronikowski: Hipolit Boratyński. ^ 1