Pokaż treść!

HIPOLIT BORATYŃSKI. 43mówił niezupełnie jeszcze wytrzeźwiony pisarz, który dla ciemnościkomnaty nie mógł widzieć szlachetnej postawy i bogatego ubioru młodegoBoratyńskiego — a jednakowoż cokojwiek. Pytałem ja tamtego hultaja gospodarza, ale on mi prawi, jakby nie wiedział, coby tobyła za dostojna podróżna, i dla tego chciałem was prosić, abyście mizechcieli powiedzieć dostojeństwo waszej pani?— I po cóż ci ta wiadomość? — odpowiedział Hipolit przypatrującsię bacznie a podejrzliwie odrażającym rysom pytającego — czymacie do niej jaką prośbę?— Pozwólcie najprzód, żebym was dalej zapytał: — mówił Siewrak. — Wszak tam w górnych pokojach są dwie damy? nieprawdaż?Jedna stara a druga m łoda: jedna z nich jest zapewne,bo widzicie, ja byłem tam na dziedzińcu i oglądałem powozy, i na je ­dnym z nich pod zasłoną postrzegłem orła z pogonią Litewską,a tak więc nowo przybyła, jest tą, co ja rozumiem; w rzeczy samejmam do niej interes i proszę was, jeżeli możecie, wyjednajcie mi u niójnatychmiast posłuchanie.— Ozy ci się śni, mój przyjacielu? — odpowiedział Boratyński. —Mniemasz-li, że miłościwa pani nie wzięłaby tego za złe, gdyby po długiejzimowej podróży zechciano jój przerywać krótki odpoczynek, abyjej tam kogoś przedstawiać, co ile uważam, niebardzo może o tak niezwyczajnymczasie jawić się przed takiemi damami, jak jest ta, którejmam zaszczyt towarzyszyć w podróży?— No! no! — pomruknął niechętnie Siewrak. — Syn mojejmatki już często przestawiał z wysoliiemi osobami.... a jej królewskamość zna go dobrze. — I! żeby tam kaci wzięli tego włoskiego wiercipiętę!— Że też ten naród nie umie żadnego nazwiska wymówićstaropolskim językiem i nie wie, czy to jest w Słomnikach, czy w Iwanowicach! Otóż on mi wyłudził lis t: a sam będzie winien, że późnićjdojdzie do rąk jej miłości królowej m atki; stary zaś Kmita, conie lubi żartować, napędzi mi P io tra! I j a ! c-o jest najgorsza,utracę dobrą nagrodę za poselstwo!— To mieliście list od pana marszałka wielkiego de królowejBony? — zapytał młodzieniec, któremu przyszła na myśl treść znalezionegopisma — i już go teraz nie macie ?— Doktor nadworny królowej, konsyliarz Monti, żeby go tam febraporwała! powiedział mi, że jej królewska mość udała się do K rakowaz księżniczką Anną innym traktem , a ja bardzo źle zrobiłem, żemu dałem w iarę; bo ciż sami najjaśniejsi właśnie tu oto przybyli,a może niecierpliwie oczekują pomienionego listu.— To rozumiecie, że list pana Kmity tak ważną rzecz w sobie zawierai tak pilną?— Bynajmiej o tśm wątpić nie można — odpowiedział pisarz,