Pokaż treść!

H IPO LIT BORATYŃSKI. 39ja jej odmówić tćj rycerskiej posługi. Przyjmij ją tedy na siebie! bouważ tylko sobie: są rozmaite okoliczności, których jeszcze nie znasz,a które mi nie dozwalają wjeżdżać do Krakowa z Barbarą Radziwiłłówną,ale tobie wcale to przystoi; a tak tedy przeznaczyłem ciebie jej naprzewodnika. I cóż to? masz-li mnie w podejrzeniu? — pytał wzruszony,biorąc za rękę młodzieńca, który z pomieszaniem na niego poglądał.— Nie jestem-li Piotrem, twoim bratem? I gdybym co złegozamyślał, to miałżebym zwalać na ciebie, synu czcigodnego ojcamojego? Może też los przeznaczył cię do rozplatania po przyjacielskutego węzła, który zrządzenie boskie zawiązało, i do sprowadzenia chwiliw której nakaz żelaznego obowiązku będzie się mógł pogodzić z łagodniejszymgłosem ludzkości. Nuże! okaż niewiastom, że i w Samborzui w Kamieńcu znają także grzeczność rycerską! — dodał uśmiechającsię, gdyż właśnie skrzypienie zamarzłego śniegu obwieściłoprzybycie wielu powozów.R o z d z i a ł Y .Kilka wyrazów, które Piotr Boratyński w szynkarskiej izbie o przybyciuobcych niewiast powiedział, obudziły ciekawość w mieszkańcachmałego miasteczka. Kiedy zajechały powozy, stangreci krzykiemi trzaskaniem z bicza musieli rum sobie robić przez tłum, co poszeptująci poruszając się przy słabem świetle lampy płonącej przedobrazem Panny Maryi i przy czerwonem światłem gorejących pochodniach,stał uszykowany od kościoła parafialnego aż do gospody. Tuzatrzymała się przed bramą pierwsza kareta, ogromna machina, któralubo była arcydziełem ówczesnej sztuki sztelmachskiej, jednakowoż przynaszych dyliżansach, caricach, celeriferach i innych utworach naszegoczasu, wcaleby się niekorzystnie wydała. Na czterech niekształtnychkołach jednakowej wielkości, opierało się wązkie, wysokiei długie pudło, powleczone skórą wyzłacaną, a w miejsce brązów, gęstonabijane miedzianemi świecącemi się gwoździkami; po obu stronachwisiały szerokie stopnie sięgające prawie ode drzwi powozu aż dośniegu okrywającego drogę; wokoło ciężkiego pokrycia spoczywającegona ośmiu mocnych słupach zawieszone były skórzane firanki,i zakrywały wnętrze tej ruchomej budowy, która we środku obita byłaaksamitem amarantowym bogato obszytym galonami. Ośmiu do dziesięciujeźdźców, na których pikach powiewały chorągiewki barwy litewskiej,utworzyli gęste koło przede drzwiami domu i zasłaniali, iletylko możności, przed ciekawymi widok młodój damy, więcej aniżeli