Pokaż treść!

4 2 2 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.daleko później zniknęły ztamtąd), a potem rozpoczął się bankiet królewski.Tymczasem po ulicach tłumy ludu pokrzykując radośnie,cisnęły się w około pieczonych wołów, oraz wina, miodu i wódki,tryskających w strumieniach i w beczkach, które bez szafunku imoddano.Niech nam wolno będzie opuścić obraz tej uczty, i tę tylko zrobićuwagę, że po kosztownój biesiadzie i po tańcu pochodniowym, którywłaśnie w tym dniu hucznie się odbywał, król Zygmunt w obecnościzgromadzonego dworu, swoję jaśnie wielmożną, a szczególniśj sobiem iłą krewną, pannę Helenę, wojewodziankę Podolską, i jaśnie wielmożnego,zacnego pana Hipolita Boratyńskiego, starostę Samborskiego,ogłosił za narzeczonych i oświadczył, że formalne ich zaręczyny poniewielu' dniach nastąpią, skoro tylko jaśnie oświecona matka oblubienicyozdrowieje po słabości, która ją na nieszczęście w tym dniu pełnymradości napadła. Dodamy, że niektórzy, a pomiędzy niemi hetmanwielki koronny i kasztelan Bełzki, wynurzyli powinszowania naszemuprzyjacielowi Hipolitowi w krótkich, ale uprzejmych wyrazach,a reszta zgromadzenia nie omieszkała złożyć życzeń obojgu narzeczonym,a te życzenia były tśm wymowniejsze, że chodziły wieści, iżoblubienicy przeznaczone zostało księztwo Zatorskie, uposażenie godnezaiste wnuczki Piastów, a oblubieniec miał otrzymać dostojeństwochorążego koronnego.Oprócz tego należałoby powiedziść, że nader prędko oddano sprawiedliwośćzupełną wdziękom, cnotom i innym pięknym przymiotomnowej królowej, że nawet jej dawni a uporczywi przeciwnicy nie moglioprzeć się nagłemu napadowi podziwienia, jakiego dawniej niemożna było dostrzedz i śladu, gdy tam nawet, gdzie nie była obecną,rozszerzali się w głośnych pochwałach i nazywali siebie względemniej najgorliwszymi czcicielami i dozgonnymi, a najpoddanniejszymisługami. Sam nawet wojewoda krakowski złożył swoję dumę i posępnyhumor, i zdawał się być uszczęśliwiony przyrzeczeniem, jakiekról uczynił mu na jego pokorne prośby, aby dozwolił, by zaręczynydostojnej panny Podolskiej z bratem szanownego kasztelana Bełzkiego,którego zasługi położone dla ojczyzny teraz dopiero wsławią panaPiotra, obchodzone były na zamku Wiśnickim, i ażeby ten jegoszezupły dom z tego powodu uczczony został wysoką obecnością Ichkrólewskich mości.Hipolit, upojony świetnemi scenami, które w tym dniu nieprzerwanąkoleją po sobie następowały, i jeszcze milszemi uczuciami; Hipolit,ulubieniec szczęścia i miłości, późno już po północy powrócił doswego pokoju. Właśnie co tylko przy pomocy sługi zrzucił świetnądworską szatę, jaka przyszłemu zięciowi księżniczki Mazowieckiej,któremu wielkie bogactwa i znaczne dostojeństwa zapewnione były,