Pokaż treść!

H IPO LIT BORATYŃSKI. 4 0 9się skłania.królowej.Dosyć, że po małym oporze, zezwoliła Anna na żądanie* **Postać kobieca niezwyczajnego wzrostu, której kształtu niezbytjasna światłość komnaty natychmiast rozróżnić nie dozwalała, weszłabocznemi drzwiami w towarzystwie starościny Falczewskiej: skłoniłasię nizko wschodnim zwyczajem przed wysoką panią willi di Milano,potem podobnież przed A n n ą; a starościna, wprowadziwszy Sybillę,odeszła natychmiast.— Dozwoliliśmy ci przystępu do naszych pokoi — zaczęła Bonawłaściwym sobie surowym i dumnym tonem — powziąwszy prawdziwączy fałszywą, da się to widzieć, wiadomość, że posiadasz umiejętnośćodkrycia, komu o to chodzi, tego co się jeszcze nie stało. Posłusznabyłaś naszemu rozkazowi, to dobrze; ale namyśl się, nim dalejpostąpisz, że to nie snadno dające się ułudzie oczy, że to nie łatwowiernepospólstwo, przed którem możesz ukazywać swoje kuglarstwa.Znajdujesz się tu przed możnemi, a jedno skinienie może wymierzyćzasłużoną karę zuchwałemu oszukaństwu.— Potężną jesteś, o p an i! — odpowiedziała podeszła kobietaśmiało — ale potężniejszy jest ten, który mnie do ciebie sprowadził:przed nim groźby wasze rozsypią się w proch, tak jak plewa nawietrze.— Mówisz nader zuchwale, a chociażbyś istotnie miała do tegoprawo, to jednakowo strzeż się, abyśmy mu nie mieli powodu zaprzeczyć,bo zuchwałość twoja podwójnie ukaranąby została.— Zaprzeczyć mojemu prawu? — ozwała się tamta prawie lekceważącymtonem— śmiałość moja ukaraną zostanie? A któż to wyjesteście, co chcecie poglądać na prawdę, i sądzić, ażali jest prawdziwą?Nie ja to zuchwałą jestem, bo z równą odwagą stoję przed królową,jak przed żebraczką, których płaszcz królewski, albo odzież łatanąjutro może ziemia przysunie. Wy to zuchwałą jesteście, co skrytościchcecie wywołać z wątpliwością w umyśle, z dumą i czczą mądrościąw sercu i na ustach! — Potem dodała, zmieniwszy ton: —Zdaje mi się, że wasza królewska mość nie usposobioną jesteś doprzedsięwzięcia, dla którego tu jestem przywołana; a zatem oddalęsię, aż znowu powróci godzina, równie jak ta stosowna, której jednakminuty za nadto prędko przemijają.— A kiedyż ta godzina nadejdzie? — zapytała Anna, która więcejzajmowała się tem, co się działo, aniżeli chciała to dać poznać.— Któż to wiedzieć może ? Niezliczone są kształty godzin, takjak kształty liścia na drzewie, i można szukać po całych latach nim