Pokaż treść!

4 0 2 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.miosło, albo przynajmniej znowu poigrać z jego grzbietem, jak mi sięto już dawniej zdarzyło.— O! nie! — odpowiedział pna Samborski: — powiadasz, że onnależy niejako do czeladki pani Bony, a wola jest królewską, ażebyunikać wszelkiej kłótni, której on mądrze zakazał; bo gdzie jest wielemateryałów palnych, tam najmniejsza iskra może sprawić wybuch.A do tego nie przystoi mi wdawać się z takim łotrem. Wszelako nieżałuję tej przechadzki, którą odbyłem, bo ona może być pożytecznąnadal; wyznam ci bowiem, że mi twarz tej czarownicy nie jest wcaleobcą; a nawet i ten, którego ona swoim krewnym nazywa, jak sobieteraz wyraźnie przypominam, spotkał się ze mną w złowieszczej godzinie.Już natenczas ta stara zdawała się być z nim w porozumieniu.Pamiętaj zatem to, co przypadek pozwolił nam słyszeć i widzieć;może przyjdzie czas, gdzie nam to posłuży do odkrycia tego, co jakrozumiem, więcej znaczy aniżeli pospolite oszustwo.* **Niedaleko od chatki starej Urszuli, którą tylko co opuściliśmy, alew nader przyjemnem miejscu i tuż obok wytryskającego strumienia,który tu niezmącone jeszcze nurty toczy wśród ciasnych i spadzistychbrzegów, dawał się spostrzegać podtenczas niezbyt obszerny domwiejski, nakształt pałacu, w guście włoskim wzniesiony. Dwór i pięknyświat, zwał go Villa di Milano, a prości ludzie ogrodem królowejnazywali. Cieniste ścieżki z zagranicznych i krajowych drzew utworzone,otaczały go szeroko na około, i rozprzestrzeniając miłe chłodya przyjemne wonie, ciągnęły się aż do samego portyku, który dolnepiętro bocznych pawilonów przyozdabiał. Tu i owdzie w pośród ciemnejzieloności krzewów migał biały marmur posągów, a szumiące fontannyi mruczące, kunsztownie prowadzone kaskady, jednotonnyin szmeremwtórzyły głosom niezliczonych ptaków, które woniejący, obfityw wodę gaj wybrały sobie za ulubione siedlisko.W jednym bardziej gustownie, aniżeli okazale ozdobionym pokojutego domu, a który najbardziej od miasta był oddalony, siedziała królowaBona przy otwartem oknie galeryi, zkąd wejść można było doogrodu. Dawniejszemi czasy, jak poszeptywała dworska kronikaskandaliczna, nierzadko w tej miłej ustroni szukała i znajdowała Medyolankaprzyjemności, jakich pozbawioną była przy boku sędziwegom ałżonka; utrzymywano też, że nie tak dawno jeszcze, często w cieniutych drzew, jak dawniej inni, tak teraz marszałek nadwornyprzesuwał się prędko ale ostrożnie, owinięty w szeroki płaszcz. Opowiadano,że niejedna rzecz knowała się w Villa di Milano, a późniejna zamku krakowskim, albo też na zgromadzeniu stanów niespodzie-