Pokaż treść!

H IPOLIT BORATYŃSKI. 3 9 7wpodobnej okoliczności do osoby przybywającej z podróży; a zaledwieBarbara odpowiedziała na nie w podobnyż sposób, natychmiast■królowa matka powstała, i skłoniwszy się powtórnie królewskiej parze,i wyrzekłszy kilka również jak pierwej niezrozumiałych wyrazów,opuściła salę.Wtedy zdawało się, jak gdyby opadł przyjazny urok. KrólowaIzabella z zapałem odpowiedziała na uściśnienie Barbary, i po cichuale szczerze życzyła jej szczęśliwego przybycia w dom, do któregodzisiaj jako królowa po raz pierwszy wstąpiła. Ale gdy ta drugie siostrychciała pozdrowić, Infantki skłoniły się etykietalnie i tak nizko,jak tylko im dozwalał nieugięty dworski ubiór, schyliły się ku jej ręce,a potem oddaliły się nie bez ulżywającego sercu westchnienia, jakgdyby rade były, że pozbyły się wypełnienia niemiłej powinności.Zygmunt August poglądał za odchodzącemi z uśmiechem i litościwąpogardą; potem ująwszy rękę Barbary, a Izabellę przyjaźnie i poufalepozdrowiwszy, zaprosił z sobą, żeby w wewnętrznych pokojachwytchnąć z przymusu, jaki etykieta i konieczne stłumienie niejednego.przykrego uczucia na sali posłuchania, na niego włożyły.* **Był już wieczór, kiedy Hipolit Boratyński opuścił przedpokój, w którymgo służba zatrzymywała. Potrzebował on samotności dla oswojeniasię z obrazem oczekującej nań wesołej przyszłości, i pobujania naskrzydłach marzenia, po odległych złotych niwach, które się rozwijałyprzed nim. Księżniczka wojewodzina zdawało się, że spuściła niecoze swego dawnego oporu królowi, który w przeciągu dnia tego dosyćwyraźnie wolą jej swoję względem córki oświadczył; miała odpowiedziećwprawdzie nie z taką wdzięcznością, na jaką zasługiwała jegotroskliwość, ale przynajmniej w sposób pozwalający wnosić, że chcezastosować się do widoków pana. Bo i cóż mogło stać na zawadzierozporządzeniu Leona Odrowąża i szczęściu narzeczonej ?W tak miłem rozmyślaniu zatopiony, błąkał się po ulicach stolicy.Jeszcze ze wszystkich domów brzmiała radość tego dnia, gdy tymczasemczcigodni rajcowie stolicy, z pięknie przystrojonemi żonami i obyczajnemicórkami siedząc u stołu dobrze zastawionego, pili za pomyślnośćnowej królowćj, a oraz wspominali o koronacyi, o przedstawieniusię monarsze i o złożeniu hołdu (*) przez książąt Pruskiego i Pomerańskichna Lauenburgu i Butowie, które na dzień koronacyi było(*) Po koronacyi króla albo królowej, na rynku Krakowskim rozbijano namiotydla przyjmowania hołdu od wassalów.