Pokaż treść!

HITOLIT BORATYŃSKI. 367cych dostojnych gości pozdrawiając radośnie. Z ciekawością, lubotrochę lękliwie tłoczyli się wieśniacy, porzucając obfite stoły, ku temumiejscu, zkąd wrzawa dawała się słyszeć, a nawet i częstujący i trzymającystraż Pseudonegrowie oddalili się ze swoich stanowisk,chcąc widzieć co się też tam dzieje; a tak Wacław Siewrak pozostałsamotny.Taniec ciągnął się dalej na wielkiej sali; ani król, ani jego matkanie powrócili tam, ani też nawet i ci, którzy udali się za nimi. BonaSforcya dla orzeźwienia się, jak powiadała, na świeżem powietrzu noenempo rozgrzaniu, jakiego doznała w pośród mnóstwa świec i pomiędzynatłokiem, usiadła na podanem sobie krześle, i wkrótce też większaliczba dam poszła za jej przykładem, a nawet i wojewodzina Podolska,wezwawszy do siebie córkę i przerywając rozmowę, która pomiędzygrecką dziewicą a teraz dosyć wymownym Sylencyaryuszemrozwinęła się.Król przechodził ciągle od jednej gruppy do drugiej, a uprzejmość,z jaką najjaśniejszy gospodarz tu i owdzie do różnych panów i pańprzemawiał, nosiła na sobie piętno przymusu.Hetman wielki i kasztelan Bełzki powrócili na zgromadzenie,a pierwszy po krótkiej rozmowie z marszałkiem nadwornym poszedłza nim do monarchy, który go słuchał z przyzwoitą powagą, jaką okolicznościnakazywały mu teraz przybrać publicznie względem człowieka,co, jak rozumiano, chciwą ręką sięgał po jego koronę; wszelakokilka ciszej wymówionych wyrazów, które hrabia Tarnowski w pośródrozmowy na głos prowadzonej umiał wtrącić, zdawały się powiększaćniespokojność Zygmunta Augusta.Natężenie panujące pomiędzy najdostojniejszymi biesiadnikamirozszerzyło się także powoli i do innych, i wkrótce w zamilkłem kolenie można było ani jednego wesołego głosu zasłyszeć, chyba jednoten, który kiedy niekiedy z oddali dochodził, gdzie mniej trosków mającyi szczęśliwsi poddawali się swobodnej wesołości.Wtem usłyszano cdgłos rogów i cymbałów, o których jużeśmywyżej wzmiankowali; okazał się orszak bogato ustrojonych dam, a z nimimłode pacholę: królowa Węgierska Izabella, syn jej Jan ZapolskiSierota, i jej siostry infantki pozdrowiły brata i matkę.Wszyscy tylko co przybywali z zamku Spizkiego, z siedziby wdowiejnajstarszej siostry, a jedynego dziedzictwa młodego detronowanegokróla; przybywali chcąc być obecnymi na uroczystości, którądzisiaj obchodzono w Łobzowie, lecz mało znaczący przypadek napotkałicfi na drodze i przybycie odwlókł aż do północy.Bona Sforcya ze zwykłą sobie etykietą przyjęła córkę i wnuka,a Zygmunt August powitał ich ze szczerą uprzejmością, która nachwile rozproszyła chmury, co już od godziny prawie na jego czole