Pokaż treść!

HIPOLIT BORATYŃSKI. 8 6 3— Powiadają, że szczep książąt Mazowieckich doznał niesprawiedliwościod Jagiełły i jegojpotomków ; wszelako nie słyszałam ja, aby takpospolicie mówiono. Ale gdyby nawet i miało tak być, jak może niejest, to zdaniem mojem, mój mości książę, szlachetniejsza jest ponosićniesprawiedliwość, aniżeli ją wyrządzać, i w mojem przekonaniu wypartyszczęśliwszym jest nad tego, co czycba aby drugiego wyprzeć.Jeszcze Piast chciał coś odpowiedzieć, gdy wtem król, któryw przechodzie kilka razy już poglądał z niespokojnością na roztworzonedrzwi parapetowe, z podziwieniem wszystkich obecnych zamknąłkoło, które zwyczajnie pół godziny trwać zwykło, i z większym pośpiechem,aniżeli dworski obyczaj dozwala, odprowadził matkę namiejsce, skinął na wojewodę Lubelskiego i prędko opuścił z nim salę.* **Kiedy w zamieszaniu rozdzielających się taneczników Piotr Boratyńskiprzybliżył się do hetmana wielkiego, ten poszepnął muzcicha :— Spodziewam się, kochany synowcze, że nie zaniedbano rozstawićpo ogrodach dostatecznej straży, by uniknąć jakiego przypadku.Tu tak jest parno i ponuro! i kiedy poglądam na te chmury — dodał,spojrzawszy ulotnie na królową Bonę, co posępnie, jak zdawało sięśpiesznem oddaleniem się króla, obrażona siedziała, a teraz powstałai w towarzystwie kilku zaufanych dam i wojewody Krakowskiegoudała się do ogrodu — kiedy poglądam na te chmury, zdaje mi się,jakoby wkrótce miała zgromadzić się burza. Jeżeli się podoba, panieBełzki, to popatrzmy bliżej!Potem poszepnął mu kilka wyrazów do ucha, a nareszcie głośniejpowiedział:— Ja wnet za wami pośpieszę !* **Już przed zaczęciem tańca z pochodniami, wielu zaproszonych gościrozeszło się po rozmaitych częściach ogrodu: a po jego skończeniu,większa jeszcze ich liczba opuściła salę, aby nieprzymuszenie użyć in ­nej znowu zabawy. Chóry muzykalne rozłożone były tu i owdzie pokrzewinach, i z dobrze umiarkowanych odległości odpowiadały sobie.Na czystych miejscach, rzęsisto blaskiem lamp oświeconych, tuż nabrzegu strumienia, którego odnoga jedna mruczała w pośród ogrodów,oraz na brzegu sadzawki, w pośród którój biła fontanna i z szumem nadół spadała, zastawiono stoły, gdzie ci, co chcieli uniknąć przymusuw pobliżu wyższych osób, kiedy niekiedy żwawo się krzątali, zakra­