Pokaż treść!

294 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.suknem wybitemi, stali biskupi państwa; tuż obok króla WincentyDzierzgowski, Prymas koronny, przybrany w mitrę i pallium, tudzieżwspółkoledzy jego w szaty dostojeństwa kościelnego strojni.Po lewej stronie tronu kasztelan Krakowski zaczynał szereg świeckichsenatorów, a laska z cedrowego drzewa przyozdobiona dyamentami,rubinami i szafirami, oznaczała dostojeństwo hetmana wielkiego,które piastował.Liczba świeckich senatorów tak była wielka, że chociaż we dwóchszeregach, z których drugi tworzyli tak zwani niżsi kasztelanowie, zasiadającyna ławach, przecież ostatni z pomiędzy nich potężne koło tużprzy drzwiach zamykali, gdy z przeciwnej strony ci, co trzymali krzyżebiskupie pod przewodnictwem marszałka nadwornego prymasowskiego,zapełniali miejsce, które mniej liczni duchowni panowie pozostawili.Tuż przy stopniach tronu, po prawej ręce, stał stół kosztownymkobiercem nakryty, na którym złoty piśmienniczy sprzęt i wielka pieczęćpaństwa leżały, a przy nim siedział kanclerz koronny; po lewejzasię stronie znajdował się podobnież stół z mniejszą pieczęcią, a przynim podkanclerzy i pisarz koronny.Chorąży koronny, trzymając chorągiew państwa z białym orłem,tudzież zastępujący miejsce chorążego wielkiego księztwa z chorągwią,na której haftem wyszyta była pogoń litewska, stali tuż obok marszałków,a przy nich były chorągwie pruską, ruska i inne; miecznik z pałaszem(szczerbcem) króla Bolesława Śmiałego, stolnikowie państwajeden ze złotym, drugi ze srebrnym kluczem, krajczowie z wielkiemibogato wysadzanemi nożami; inni urzędnicy nadworni koronni i niektórzyz Wielkiego Księztwa tworzyli dwa szeregi w pośród przestrzeni,a wszyscy obecni połyskiwali od złota i drogich kamieni.Wtenczas kanclerz wielki wziął leżący przed nim zwitek pargaminowyi cofnął się ku ostatniemu stopniowi tronu.Król w koronie, zwanej rodową, wysadzanej dyamentami, rubinamii szafirami, trzymając w ręku długie berło, przyodziany długim i szerokimpłaszczem, na którego błękitnym aksamitnym wierzchu wyszywanebyły srebrne orły, postąpił krok naprzód, a kanclerz zacząłprzemowę od tronu.Kiedy ją ukończył, Zygmunt August pozdrowił lekkióm skinieniemgłowy dostojne zgromadzenie i usiadł na tronie, a wszyscy przytomniposzli za jego przykładem; nawet i ci, co piastowali wyższe dostojeństwakoronne, oprócz marszałków, udali się podobnież na miejsca, jakieim stopień w senacie oznaczał.Eozpoczęły się obrady; senatorowie powstawali pojedynczo, dającwota z m iejsca; stopniowo scena coraz się ożywiała, wielu panów