Pokaż treść!

2 3 6 A LEK SA N D ER B R O N IK O W SK I,nie do ciebie samego ani też do mającej się nabyć zasługi, ale tylkodo wzmiankowanych okoliczności stosować się będzie. Jeżeli mnietylko troskliwość braterska nie myli, niejeden cisnąć się będzie dociebie z wypogodzonem czołem i uśmiechem na ustach, a jego mowabędzie mową kusiciela.— Czyliż mnie masz za tak lekkomyślnego, kochany bracie — odpowiedziałHipolit — ażeby uśmiech, albo też wyraz jaki miał mniesprowadzić z drogi, na którą mnie własne moje zdanie i twój przykładwprowadziły ?—■ Nie tak będzie się tobie zdawało! — mówił Piotr dobitniei z powagą. — Wyraz powinności jest wieloznaczny, i częstokroć równieższczęśliwie używać się może jak z jednej, tak z drugiej strony;ale w takim razie dla każdego jedynym probierczym kamieniem jestwłasne przekonanie. Mówisz, że mój przykład utrzyma cię na prawejdrodze ? To też właśnie mój przykład stawiać ci będą, by cię przynęcić.Lecz inaczej się rzecz ma ze mną, a inaczej znowuż z tobą. Możespuścisz się na twój własny sąd? A będzież-li on zdolny utrzymaćciebie i wtedy, kiedy podpory, na których się opiera, nieznacznie podkopanezostaną? Będziesz-li mógł i wtedy być stałym, kiedy nagleprawo, miłość, honor ujrzysz po stronie, gdzieś ich przedtem nigdynie spodziewał się widzieć? Jednę ci tylko rzecz powiem: kiedym cięwprowadził do towarzystwa tych, którzy mają bronić królewską m ałżonkęi służyć jej, nie było moim zamiarem, jak może niejeden rozumie,bym zagrożonej narzucał szpiega i niebezpiecznego domownika,bo ja nigdybym nie zgodził się starożytny ród nasz tak poniżać w moimbracie; i wolałbym raczej, od czego niechaj mnie Bóg uchowa, spotkaćsię z tobą w otwartym boju, aniżeli widzieć ciebie przy moim boku,jako odszczepieńca i zdrajcę.— Przerażasz mnie, o bracie! — przerwał Hipolit wzruszonemuPiotrowi. — I miałożby to przyjść do tej ostateczności? O ! co zanieszczęsne skutki zbrodniczych intryg, które bratu mogą podać w rękęmiecz przeciw b ratu !— Dosyć już na tem — mówił dalej pan Samborski — dosyć!Pod popiołem żarzą się iskry, zdolne rozniecić płomień, który krwawoojczyźnie przyświecać może. Do nas więc należy stać mocno na temmiejscu, na jakiem nas konieczność albo obowiązek postawią, a jeżeliwytrwamy w wierze i rycerskim umyśle, to będziemy stali silnie, chociażbyw około nas cały świat upadał w ruinach. Bozłączam sięz tobą sercem stroskanem, mój bracie, i idę tam, gdzie czeka na mnieniebezpieczne posłannictwo pogodzenia obowiązków wyniosłego urzęduz życzeniami serca; mało nadziei towarzyszy mi w drodze: obyśmyweselsi mogli się znowu zobaczyć!— Ogromnym ciężarem przywaliłeś moje serce, bracie! — mówił