Pokaż treść!

208 A LEK SA N D ER BRONIKOWSKI.ażebyś, jeśli jeszcze raz zechcesz użyć kogo za narzędzie ku swoim politycznymzamiarom, nie raczyła w tej mierze obierać marszałka wielkiego;albo też jeżeli kiedy, jak to zaiste nastąpić może, jeszcze go potrzebowaćbędziesz, najjaśniejsza pani, to nie narażajże zaufanego doradcyi wysokiego urzędnika koronnego na porywczą dumę młodegokróla, i na zarozumiałą pychę zuchwałego zausznika.A wojewoda Lubelski, zstępując na dół po wielkich schodach zamkowych,mówił sam do siebie :— Bardzo dobrze, mościa królowo! Dziękuję wam za rolę, jakąściemi przeznaczyli w swojem głównem i politycznem działaniu; alenie myślę ja odgrywać jej waszym sposobem. Nie jesteście już takmłodą, abym dla was miał zapominać wiary i niektórych innych rzeczy;bo przy wschodzącem słońcu daleko lepiej grzać się, aniżeliprzy tem, co już widocznie skłania się ku zachodowi!* **Kiedy zaś marszałek wielki przybył do swego pałacu, a Wacław Siewrakukazał się przed nim, dla odebrania zapłaty nagrody i bassarunku(*) za wyświadczone posługi i za niejeden otrzymany guz, rozgniewanypan w największem uniesieniu rzucił zdumionemu Siewrakowiworek złota pod nogi, rozkazał mu natychmiast wynosić się i nigdywięcej nie ukazywać przed swojemi oczami, chybaby podobało się muprzed czasem do gospody braci pokutujących zawitać.Tak to powodzenie bardzo mało wynagrodziło tych, czyje ręce użytemibyły do większego jeszcze zaplątania kłębka już i tak zaplątanychstosunków, wyjąwszy tej, dla której działali wszyscy, drobni i wielcy,i która później dopiero w samem spełnieniu swych zamysłów karę dlasiebie znalazła.R o z d z i a ł X X I I .Po skończonej mszy świętej trzeciego dnia Bożego Narodzenia,dwór udał się z królewskiej modlitewni na pokoje.I Barbara Radziwiłłówna też weszła do swojej komnaty, w towarzystwiewielu dam, które według zwyczaju owoczesnego starały sięw pozostałych godzinach świątecznego poranku skrócić czas małżonce(*) Bassarunek, wyraz starodawny, oznaczający wynagrodzenie pieniężne za odebranerazy na cudzych posługach.