Pokaż treść!

HIPOLIT BORATYŃSKI. 2 0 1sobie, najjaśniejsza pani, powiedzieć, że on również potrafi to uczynićłącznie ze swoimi stanami, jak cesarz w swojem dziedzicznem państwieza pomocą najwyższej władzy; ba! nawet takim sposobem daleko silniójdziała, bo m usi!— Nie rozumiem ja was zupełnie, szanowny mości kasztelanie! —odpowiedział W łoch — i radbym pokornie prosił, abyście, pobłażającnieświadomości cudzoziemca, wyraźniej mniemanie swoje wyjawili.— Zdaniem mojem — mówił dalej Górka spokojnym tonem —tu u nas, owa przemowa jaką Arragońskie stany króla Hiszpańskiegopodczas wstąpienia na tron pozdrawiają, nie jest samą tylko czcząformalnością, tak jako tam ; i jeżeli król Polski nie chce tego co może,to niezawodnie wkrótce nie będzie tego mógł co chce!— A będziecież-li tak śmiałymi, mości Górka — zapytała królowawzgardliwym tonem — by młodego lwa ująć za grzywę ?— Nie tylko za grzywę — odpowiedział oziębłym tonem senator— ale nawet i.za pazury, i ja i wielu innych, za pozwoleniem waszejkrólewskiej mości, ująć potrafi !Zaiste Luigi Castaldo nigdy jeszcze - nie musiał słyszeć podobnychwyrazów na pokojach królewskich ; a jako dworzanin Karola piątegozaledwie mógł ukryć podziwienie i pomięszanie. Spojrzał z pod okana królowę matkę chcąc z rysówTjej twarzy wyczytać lepiej wrażenie,do któregoby sam mógł zastosować się w swojem postępowaniu, i skoropostrzegł, że Bona, jak gdyby nie dosłyszawszy wyrazów kasztelana,zaczęła żywą a cichą rozmowę z marszałkiem wielkim, jął zabierać siędo pożegnania. Lecz skoro się zbliżył do królowej z głębokim ukłonem,Medyolanka rzekła doń z uprzejmym uśmiechem:— Zostańcie jeszcze na chwilę, mości Castaldo di Cassano; naderwdzięczni wam jesteśmy za dobre mniemanie, jakie macie o nas, i radzibyśmyje powiększyć jeszcze i u was i u tych, co ochotnie zechcąposłuchać wiadomości, jakieście przynieśli z podróży. A może też zarazukaże się jaka okoliczność nader ważna w tej mierze.Gdy to królowa mówiła, wojewoda Lubelski wszedł do pokoju.Eozumiałbyś, że od kilku chwil znajdował się on w jednym z przyległychpokoi; bo już więcej auiżeli od kwadransa jak odźwierny otworzyłmu wewnętrzne pokoje. Czy to, że przez ten czas chciał przyzwoitsząpowierzchowność nadać swojemu ubraniu, będącemu trochęw nieładzie z powodu zatrudnień przeszłej nocy, a może i usposobienieswojego umysłu nastroić przyzwoicićj na obecną chwilę, czy teżzbliżył się może ku drzwiom dla podsłuchania głosów rozmawiającychpomiędzy sobą. Dosyć, że wszedł właśnie w samę porę, by przerwaćrozmowę królowój i Piotra Kmity, po której podobno z wielu a wielupowodów nic pocieszającego nie wróżył. To też zdawało się, że w łaśniebyła to najsposobniejsza chwila do ukazania się, gdyż Bona