Pokaż treść!

H IPO LIT BORATYŃSKI. 185sownej swobodzie czegoś więcej i pożyteczniejszego nauczyć się mogą,niż my tu w klasztornej rutynie i przyzłem obejściu. O! bodajemja był nigdy nie wchodził do tego sowiego gniazda.— Ej! nie gadajcie wy tego przy panu P edelu— ostrzegł Wacław,poufale podehodząc do mówiącego — tęgi to wprawdzie człowieki mój dobry przyjaciel, który rad jedno oko przymruża, kiedy mukto pod drugie pełny kielich albo sztukę złotą podsuwa, ale wiecieprzecież, że służba pańska przedewszystkiem. Z takiemi rzeczamimożecie śmiało zwierzyć się mnie, bo jestem wesołym kompanemi waszym współtowarzyszem w tych htimaniorach. No! jeszcze po je ­dnym na cześć Humaniorów, zacni druhowie! Coż to? nie trącacie sięze mną, panie Pawle Ordęgo ?— Timeo Danaos et dona ferentes (*) — odparł zagadniony.— Jesteś waszmość uczonym młodzieńcem — odezwał się na toWacław Siewrak, — i nie mogłoby być inaczej, skoro pan HieronimSołtyk poważa was i dał wam miejsce u siebie, a pełen ten nadzieikwiat szlachty polskiej niedługo może nosić będzie mitrę, ba nawetczerwony kapelusz, — daj mu Boże życie i zdrowie! Ale ja chciałemjuż dawno pomówić z rozsądnymi ludźmi w wielu rzeczach, o którychsłychać po Niemczech i po kraju naszym, bo lubo mam wielką ku nowościomskłonność, ale naszemu bratu służba pańska niewiele czasuna takie rzeczy zostawia.— Przebaczcie mi, panie pisarzu — odpowiedział student •—■jazawsze słyszałem, że w pewnych okolicznościach lepiej jest swobodniemyśleć, niżeli swobodnie mówić.— Swobodnie myśleć! A toś mi się podobał, panie Pawle Ordęgo!— zawołał Wacław, a następnie podniósłszy w górę kubek:— Niech żyje swobodna myśl! Hura!— krzyknął tak głośno, ażebyten zakazany wyraz wpadł do ucha dowódcy patrolu, który na tę rozmowębaczniejszą zaczął zwracać uwagę.Wtedy przystąpił do stołu Walenty Bielawski i odezwał się szyderskimtonem:— Cóżeś to waszmość, panie Siewraku, tak nagle stał się chwalcąswobody myślenia? Czyż to proboszcz ksiądz Czarnkowski, a jeśli sięnie mylę, Monti i inni Włosi na dworze, nie znają ciebie z całkieminnej strony?— Eh! co tam! — odpowiedział Wacław. — Przy szklance dobregowina serce staje się ochotniejsze i swobodniej swoje myśli wynurza!Co innego na pańskiej służbie, a co innego w towarzystwie ludzidobranych zgodnym sposobem myślenia!(*) Obawiam się Graków, nawet kiedy (lary przynoszą.