Pokaż treść!

H IP O L IT BORATY Ń SK I. 163dynego syna. Zaprawdę, młody nasz król, którego niech nam Bógdługo w zdrowiu a szczęściu zachowywać raczy, nie powinienby byłwymawiać staremu wygnańcowi, co nie jedno przeżył już nieszczęście,że się nie cisnął na dwór wesoły, który go otaczał. Ale umysłmłodzieńczy jest lekkomyślny, i mój także był niegdyś takim za młodu,a może nawet i nazbyt wiele.Gdy tak mówił, hetman wielki Koronny wziął za rękę Litwinai cisnął ją w milczeniu z przyjacielską tęsknotą. A Lacki mówiłdalej:— Wszelako nie mogłem przewieść na sobie, bym nie odwiedziłmojej krewnćj pani Barbary w jej nowej świetności, bym nie odwiedziłcórki Grzegorza Mikołajewicza Radziwiłła, który był moim przyjacielemw pięknych czasach niewinnej młodości, wdowy StanisławaAlbrechtowicza Gastolda, co był moim towarzyszem w gorszych jużchwilach, i nie polecił się jej łasce, bardziej z powodu mojego dziecięcia,aniżeli dla siebie, którego starość i doznane nieszczęścia powolniejciągną do grobu. A więc jeżeli się wam będzie podobało, a byćto może: to proszę was pokornie, raczcie wstawić się za mną do króla,dostojny mości hetmanie, ażeby ród Lackich znowu zakwitnął w moimsynu, na sławę przodków moich. Ale jeżeli to być nie może, toi dam pokój, i pójdę na moję samotność, prosząc was tylko, abyściemi przebaczyli, iżem się wam naprzykrzał.— Mój zacny i dostojny panie a bracie — odpowiedział Jan Tarnowskiz zapałem.—Nie powinniście nigdy powątpiewać o mojej szczerejchęci służenia wam. Wszelako niewiele dni, przez które macie tuzabawić, nauczą was, którzy znacie dobrze, jak idą rzeczy na świecie,i żyliście na trzech dworach, w Moskwie, w Wilnie i w Budzie, kilkadni mówię przekonają was, że i tu nie wszystko się dzieje tak, jak byćpowinno. I tu także znajdują się Heleny, chociaż się wychowywaływ obyczaju południowych krajów, i nauczyły się lepićj ukrywać skłonnościserca swojego. Na waszej ścieżce, po której biły przed wamipioruny, napotykaliście nieraz i zbrodnie: ale nie wszystkie występkijeszcze poznaliście na niej; a nim ostateczny sąd nastąpi, zdarzy sięjeszcze na tej ziemi niejeden czyn okropny, co będzie zapisany w księdzeprzestępstw człowieka. Nie zbywa też tu nam i na takich, którzypodobni są Glińskiemu i Hermippowi Laskarysowi — a nawet nie dajBoże, żeby i gorszym!— A Hassana Turka macie tu zaiste osobiście — mówił dalćjstary Lacki z żywością — który zniknął gdzieś z Moskwy w czasiepierwszego uwięzienia naszego. I powiedzcież teraz proszę, ażaliżja nie miałem przyczyny przerażenia się, kiedy zobaczyłem tu znowutego mordercę Jana Zabrzezińskiego, tego spólnika przyprawiaczatrucizn, bezwstydnego czarownika Piotra z Balina, który nastawaj11*