Pokaż treść!

1 4 0 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.humoru, ujął w milczeniu rękę, którą mu przyjaźnie król Zygmunt podał.Poczem mówił dalej monarcha:— Może was tu, panie starosto Piński, sprowadza na dwór naszjakie życzenie; to oświadczcie nam je tylko otwarcie; wszakże wiecie,co powiadają ludzie: że kiedy kto ma Papieża krewnym, to łatwo możekardynałem zostać ! Żaden krewny kochanej Barbary nie będzieu mnie prosił nadaremnie! tylko rozumie się, co jest słuszna; na przekórarcybiskupowi Prymasowi, Kmicie, i — jeszcze komuś!Pan Lacki już miał chęć zanieść swoje żądanie, lecz pan Krakowskirzucił nań surowe i zakazujące wejrzenie, a więc w niewielu ogólnychwyrazach polecił się tylko łasce swojego monarchy. Ale Zygmuntpostrzegł skinienie wielkiego hetmana; lekki rumieniec wystąpiłna jego oblicze, przez kilka chwil poglądał w milczeniu ku ziemi, a potempowiedział z tłumionem westchnieniem :— N o ! będziemy jeszcze widywali was częściej, panie Lacki! —i dodał znowu uśmiechając się : — Muszę was teraz opuścić, paniehetmanie wielki! bo dzisiejszego wieczora włoscy muzykanci mają siędać słyszeć u królowej matki, a ona życzy sobie, ażebym i ja się tamznajdował. Oby to dał Bóg, żeby na tem tylko życzeniu poprzestała;ale oto kosa trafiła na kamień! Spodziewam się, że i wy także będzieciena zamku, a nawet bardzo proszę o to, mam bowiem z wamipomówić o różnych rzeczach!Potem król pozdrowił uprzejmie obudwu panów, i prędko postąpiłku drzwiom, zakazując aby go nie przeprowadzał kasztelan. Wkrótceznowu potem chciał się i pan Piński oddalić, ale hetman wielki prosiłgo, żeby jeszcze dłużej zabaw ił:— Nie ma już teraz potrzeby — powiadał — pośpieszać na pokoje,kiedy król mnie odwiedził. A więc wystarczy jeszcze czasu nazakończenie waszej powieści; młodzi zaś panowie i bez waszej obecnościpotrafią urządzić wszystko tak, jak należy, do jutrzejszego przedstawieniawaszego ich królewskim mościom!Rozdział XVI.Litwin przyjął wezwanie hetmana wielkiego, nowe dzbany zastawionona stole, obadwaj panowie usiedli, i Jan Lacki zaczął:„Kiedy po bitwie u Dniepra cesarz Maksymilian, mądry doświadczeniem,nie pierwej chciał zerwać z królem Polskim otwarcie, aże lepszyskutek przyrzeczeń ze strony Glińskiego zobaczy, a nadto perekopscy