Pokaż treść!

H IPO LIT BORATYŃSKI. 1 3 5jemu panu, a królowi polskiemu, jako starosta Czerkaski. A kiedyśmyprzybliżyli się do ogromnego miasta Moskwy, i tylko co doszli do ostatnichbram Kitajgroda, czyli do chińskiego miasta, mnóstwo ludu zaszłonam drogę; przyjęła nas znaczna liczba znakomitych bojarów,i uderzono we wszystkie dzwony. A kiedyśmy przybyli do Kremla,stał w bramie pałacowej Bazyli Iwanowicz wielki książę, ze swoimdworem, i witał pana Michała. Ten chciał według zwyczaju objąćkolana monarsze; ale car nie pozwolił na to i uściskał go, mówiąc:— Witajcie nam, panie Michale Lwowiczu, w naszej stolicy, gdziewas oczekuje jedno miłość a dobro!A pan Gliński odpowiedział:— Widzicie przed sobą, najjaśniejszy panie, prześladowanego człowieka,który przybywa z tymi oto krewnymi swojemi i przyjaciółmi,błagać ciebie, dostojny książę, i uciec się do twojej sławionej po świeciewspaniałomyślności o opiekę przeciw niesprawiedliwości i uciemiężeniu.— To też my ją wam przyrzekamy! Zemsta wrogom waszymwszelkiego stanu; bo kiedy teraz mamy najlepszą szablę w całej Polscei Litwie, to spodziewamy się wkrótce, za pomocą Bożą i świętegoMikołaja, prędko załatwić się z naszym bratem Zygmuntem królempolskim.Potem pan Bazyli Lwowicz, przybliżywszy się powitał swojegobrata, ale zdawał się być o wiele dumniejszym niż pierwej; poczempozdrowił nas innych poważnem tylko skinieniem głowy. Jeszczetegoż samego dnia powiedziano nam, że księżniczka Helena WasilewnaGlińska, która była i bardzo piękna i rozumna, i którą pan Michałz dziecięcia nader uprzejmie kochał i troskliwie wychowywał, podobałasię wielce wielowładnemu carowi, i że ten nie mógł dnia jednegoprzepędzić bez niej i bez jej ojca.Tak upłynęło kilka tygodni na biesiadach i uroczystościach, a wielkiksiążę wyświadczał tak wysokie zaszczyty Glińskiemu i wszystkimco z nim przybyli, że i tu obudziła się także zazdrość, i słusznie miejscowizaczęli krzywo poglądać na cudzoziemców. Ale tymczasemprzygotowywano się, z zapałem do wojny. Nadeszły wieści z Litwy,że król przedsięwziął wyruszyć do Brześcia Litewskiego na spotkanienieprzyjaciela; ale że wojsko jego nie liczyło więcej nad 20,000,składających się po większej części z rycerstwa i piechoty ściągniętychz korony, bo niespokojności w wielkiem księztwie nie dozwalałyszlachcie uczynić prędko i w znacznej liczbie pospolitego ruszenia.Wtenczas car, za pośrednictwem Michała Glińskiego, który już dawniejz Budy przez pana Schleinitza rozpoczął był porozumienie z potężnympanem a biegłym politykiem Maksymilianem, cesarzem rzymskim, wysłałzaufanych mężów do Wiednia. I wzywał cesarza, ażeby uczynił