Pokaż treść!

118 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.Wtedy ja nabrałem serca i opowiedziałem mu ową nocną rozmowę; on zaś słuchał mnie z uwagą. I kiedy skończyłem mówić, rzekłdo mnie z uśmiechem:— Wszelako to zuchwały pachołek ten Hassan! Ukarzę ja goprzykładnie! Jednakowoż ma on po części słuszność i wy także, panieLacki; to zapewne musiał mnie ten stary Zabrzeziński, albo teżkto drugi oczernić przed panią Anastazyą; słowem, nie będę już o niejpamiętał, raczej dam baczenie na tych, o których była rzecz w owejrozmowie, którąście słyszeli.Tu postrzegłszy moje zadziwienie, mówił dalej, opierając się poufalena mojem ramieniu:— Wiecie zaprawdę bardzo dobrze, mój zacny panie Kijowski,jak zaufani słudzy zanadto sobie czasem pozwalają; to tóż temu szalonemupsu tureckiemu poselstwa i jazdy do Słucka niebardzo przypadałydo smaku. Upatrzył on, jak powiada, dla mnie inną oblubienicęw swoim guście; jakąś księżniczkę niepospolitej piękności i udarowanąwielkiemi przymiotami umysłu, według jego mniemania, której ojciecjest w rzeczy samej dobrze od króla Zygmunta widziany, i której nazwiskoz czasem ci odkryję. Przy tej okoliczności musi mieć ztąd dlasiebie jakieś zyski, bo już wiem od niejakiegoś czasu, że jest w porozumieniuze sługami tego domu i bardzo był nierad, kiedym jechał doW ęgier, a nie dla nawiedzenia narzeczonej: mówi on także, iże pannajest mi bardzo życzliwa, i że pan Iwan Andrejewicz ojciec, radby chętniejwidział starania moje dzisiaj, aniżeli jutro. Wszelako, jakem jużpowiedział, muszę ja skarcić tego niecnotę, co to ośmiela się wtrącaćw sprawy swojego pana.Tak on mówił, i kiedym mu niektóre okoliczności zarzucał, potrafiłprzewrócić i wykręcić wszystko, co przecież moje uszy słyszały.W kilka godzin potem przyszedł do mnie Turek Hassan, rzucił siędo nóg moich i m ów ił: — Czemu ja tak byłem dla niego niełaskawi oskarżyłem go przed panem, że został surowo ukarany! że terazprzychodzi mnie prosić, abym przebaczył mu, tak jak mu już łaskawypan przebaczył, i abym jego śmiałość przypisał wierności i życzeniom,by jego pan porzucił niestateczne życie i ożenił się nakoniec; bo podobnoz panią Anastazyą wcale nic nie będzie.—Lecz księżna Słuckamiała zaiste słuszność po sobie, b o ja prawdziwie byłem dotknięty ślepotąi nie chciałem widzieć tego, co było przed mojemi oczami.Zabawiliśmy jeszcze w Nowogródku aż do Bożego Narodzeniaroku 1507, a potem powróciliśmy do Wilna. Nie zdawało się jednak,ażeby wstawienie się króla Węgierskiego i Czeskiego było bardzo skuteczne:bo król Zygmunt zawsze był jednostajnym dla pana Michała.I kiedy ten nalegał o rozstrzygnienie zatargów jego z marszałkiemwielkim i oczyszczenie swojej sławy z oskarżenia o zbrodnią majesta­