Pokaż treść!

1 1 6 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.jest szkaradnym występkiem, zawróciłem zatem znowu konia i puściłemsię dalej. Lecz przyznam się, że bardzo źle sobie w tej mierzepocząłem.Rozdział XY.,.Noc była późna, kiedy przybyłem pod nowogrodzki zamek; zawołałemu małych drzwi wchodowych, i dawszy hasło trzymającemu straż,zostałem wpuszczony.— W zamku już wszystko się uciszyło — mówił on do mnie —a pan zaraz po powrocie zamknął się w swoim pokoju.Udałem się więc do mego pomieszkania przez kilka samotnych korytarzy,i tylko co chciałem wejść do małej sali leżącej na dole, którędyprzejść mi potrzeba było; gdy w tem postrzegłem przy kominiedwóch ludzi, i przy świetle ognia poznałem, że jednym z nich był Hassan,turecki przyboczny sługa, a drugim jakiś nieznajomy w pielgrzymiejodzieży. Eozmawiali z sobą ruskim językiem. Czy to była jakaciekawość, czy przeczucie, koniec końcem, zatrzymałem się po za kobiercemwiszącym u drzwi, i zacząłem przysłuchiwać się, coby też onipomiędzy sobą mówili.— Wszystko to są tylko piękne słówka, zacny mój Hassanie —mówił właśnie w tej chwili nieznajomy — ale od czasu Budeńskiejpodróży, nie wierzymy wam bardzo ! Coby on tam miał do roboty,jeżeli o naszem przełożeniu szczerze zamyśla; wszak nie poszedł prosićW ęgra o dobrą pogodę?— Eh! pozwólcie-no tylko wytłómaczyć sobie, panie Fedorze W a­silewiczu ! — odpowiedział Turek. — Nie możecie mu tego brać takza złe. Wszakże nic nie wyniknęło z tego, co mu owa tam, wiecie zapewnedobrze kogo przez to rozumiem, to jest co mu owa z Mińskaw7ygadała; a tam zaraz gruchnęła w ieść; czegóż chcecie? Jakże miałsobie postąpić w takich okolicznościach? Musiał się stosować doczasu.— Tak-to wy zawsze mówicie! — odrzekł nieznajomy; — a ontak długo stosuje się do czasu, że już nam ten czas zbyt długim sięsta je !— Nie macie też czego lękać się tak bardzo owej Budeńskiej podróży— mówił dalej Hassan; — król ma bardzo krótką pamięć;a zresztą też niebardzo tak radzi byli z naszego przybycia. Tekeli zaśma coś więcej do czynienia, aniżeli zajmować się rzeczami, które go