Pokaż treść!

1 1 4 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.i stanami, wznosić mur miedziany i namawiać panującego, aby sięzamknął w swoim pałacu, tak, jak zwykli wschodni Sułtani, w bezczynnejrozpuśeie? i aby żaden głos, mogący ostrzedz, nie przedarł siędo niego? Słusznież to, ażeby kniaź deptał po karkach równych sobierodem, a przeciw zwyczajowi i prawu wydzierał im dostojeństwa,nadużywając nazwiska króla, który im też dostojeństwa nadał za zgodąwszystkich panów i szlachty? Nie chcę ja dawać temu wiary, co powiadająo śmierci króla; może być, że są tylko przesadzone wieści i bezżadnej zasady; wszelako, jeżeli to jest prawdą, co mi opowiadano o tejnocy, w której Aleksander życie zakończył, w której i wy także byliściprzytomni, to nie zaprzeczycie zapewne, że jakaś wielka wina, o którejumierający król za późno już dowiedział się, a która zakrwawiła muserce, cięży na panu M ichale; wina, co tak dotknęła sumienie wielbionegobohatera, że on, co jest tak śmiały i wymowny, nie mógł znaleźćwyrazów, by odpowiedzieć kanclerzowi, kiedy go w obecności całegodworu oskarżał o najokropniejszy występek, jaki tylko można zarzucićszlachcicowi, rycerzowi i księciu.Kiedy atoli żywo jej przerwałem, że to jest tylko potwarz względemtego, co dotyczy króla Aleksandra, i że każdego jawnie to udórzaw oczy, iż książę nie chciał bynajmniej przyśpieszyć jego śmierci, wiedzącdobrze, jak dalece sprzyja mu brat królewski a następca, i co doświadczeniedostatecznie stw ierdziło; na to pani Anastazya mówiładalej.— Biada mężowi, którego jedynie dlatego nie pomawiają o zbrodnią,że nie przyniosłaby mu żadnej korzyści; dobra sława takiegonie jest zupełnie czysta! A jakżebyście też mogli usprawiedliwić panaGlińskiego ze względu opieki, jakiej udzielił Piotrowi Balińskiemu,którego prawdziwe nazwisko już zostało odkryte, nikczemnemu oszustowi,co udawał potomka cesarsko-Trebizondskiego domu, a terazuszedł z więzienia za pomocą złota, którem książę Michał przekupiłjego strażników? Byłoż-li to zgodnem z powinnością najznakomitszegodoradcy i zanadto może miłego przyjaciela królowi, aby głowępomazańca Bożego a swego dobroczyńcy oddawał w ręce nieuctwai oszustwa? I trzebaż było bronić tego nędznika Laskarysa przeciwpowszechnemu głosowi poczciwych, a znających sztukę ludzi, czy toz zuchwałego uporu, czy też z gorszej może jakiej pobudki ? A kiedyteraz jawi się pan Zygmunt i nie daje się ułowić obłudą Michała Lwowicza,tak jak jego bracia, których pamięć książę ten w niesławę podałw dziejach narodowych, i kiedy teraz widzi, że mu z nowym panemnie uda się tak, jako z tam tym i; to zapala pochodnią wojny domowejna łonie ojczyzny, knuje spiski z zagranicznemi nieprzyjaciołami,z Maksymilianem Austryackim i innymi, i używa powagi, którą mukról i ojczyzna nadała, na zdradę obudwóch ? 1 takiego to człowieka,