Pokaż treść!

H IPO LIT BORATYŃSKI. 109Rozdział XXV.Takim sposobem upłynęła zima, a wówczas kniaź Michał oświadczyłdnia jednego na zgromadzeniu swoich przyjaciół i domowników,że postanowił odbyć podróż. I wkrótce też potem wyjechał z Wilnaw dosyć znacznym poczcie, i puściliśmy się w drogę do Budy. Dawniejszemijeszcze czasy pozyskał on był wielkie względy u W ładysławaJagiełły, króla Węgierskiego i Czeskiego, a brata Jana Olbrachta,Aleksandra i Zygmunta, i otrzymał odeń kiedyś w chwili zaufaniasłowo, że go będzie bronił i wstawiał się za nim, jeżeliby kiedy przypadkiemzostawał w potrzebie albo w niebezpieczeństwie. Wszelako,kiedyśmy przybyli do Budy, przyjęto nas wprawdzie grzecznie i z wielkiemihonorami, zaszczycano częstemi biesiadami, bezustannie traktowanowęgrzynem, który zaiste tak był dobry, jak i wasz, mości hrabioTarnowski; ale co do samej rzeczy, to niezmiernie szło oporem.Skoro więc postrzegł to pan Michał, wysłał potajemnie Schleinitzaz Budy do Wiednia, dla zakupienia niby, jak powiadano, różnychsprzętów włoskich, ale rzeczywiście do Maksymiliana cesarza Rzymskiego;co zasie on tam uczynił, o tem nie mogłem wiedzieć podówczas,lecz późniejszy czas dostatecznie to wyjaśnił.Bawiliśmy na dworze blizko czterech tygodni, a król był codzieńozięblejszy; pan Gliński zaś codzień bardziej frasobliwszy. Postrzegliśmytakże, iż otoczeni jesteśmy zewsząd szpiegami, którzy dawalibaczenie na wszystko, cokolwiek robiliśmy albo mówili. Tymczasemnadeszła wiadomość, że król Zygmunt powrócił z Krakowa do swojejLitewskiej stolicy, a zatem książę pożegnał się z królem W ładysławem.W czasie ostatniego posłuchania, król Węgierski był dalekołaskawszy, aniżeli w ostatnich czasach: może dlatego, że rad był jaknajprędzej pozbyć się niebezpiecznego i przykrego gościa. Mówił ondo pana Glińskiego:— ażeby był dobrój myśli, ze powinien zaufać łagodnościjego brata Króla Polskiego, który je st bardzo łaskawym panem;i jeżeli na przyszłość niezmienną wiarą naprawi to, co może dawniej zawinił.,to jego pan i król nie będzie na nic pamiętał, jedno na sławne czyny,które spełnił dla dobra ojczyzny. Oświadczył mu takie, iż poleciStefanowi Tekełemu, posłowi swojemu w Polsce, ażeby jego imieniemzaniósł prośbę do jego brata a króla, aby to, co się stało, nie przyniosłomu szkody na majątku i sławie.Tak tedy jechaliśmy nazad z miasta Budy do Litewskiego i Ruskiegokraju. Ale czy to pan Michał chciał dać czas Węgierskiemuposłowi, ażeby wyrazy brata odniósł do króla Zygmunta, czy też innyjakiś miał w tem zamiar, dosyć, żeśmy zaraz nie powrócili do Wilna,