Pokaż treść!

ALEKSANDER BRONIKOWSKI. 7charakterów, oraz w prowadzeniu akcyi; lecz pod względem inwencyiwłasnej, poetyczności w obrazowaniu i gorącości pędzla, stoi on dalekood swego pierwowzoru, a w ogóle różni się odeń znaczną przewagążywiołu czysto historycznego nad romantycznym, w czem znowuwięcej Bernatowicz zbliża się do Walter-Scotta.Dziesięć powieści Bronikowskiego znamy dotyczących wyłączniedziejów polskich, a z tych podajemy w przekładzie jedną z najcelniejszych.—Hipolit Boratyński wyszedł w Dreźnie, w ogólnym zbiorze dziełtego autora, roku 1825, a więc zaraz we dwa lata potem kiedy oficergwardyi złożył swój mundur i zasiadł przy stoliku. Zbiór ten, uporządkowany,nie jest jednakże najpierwszem wydaniem: Bronikowskiwydawał i przedtem dzieła swe pojedyńczo, a w tym zbiorze z r. 1825ułożył je tylko w szereg przedstawiający całość uzupełnioną dziełaminiewydanemi. Działalność jego literacka była wcześniejszą i datujejuż od roku 1818.Nic nie było nam łatwiejszego, jak przekład ten zrobić na nowo,ale taż sama myśl, którąśmy się kierowali przy Walterskotowym Kenilworcie,skłoniła nas do użycia przekładu J. K. Ordyńca, dokonanegowe trzy lata po wyjściu oryginału, który to przekład przejrzawszyna nowo, poprawiliśmy i uzupełnili wedle pierwotworu.Bronikowski oprócz powieści wydał także Historyę Polskę, co dowodzijak mocno zajmował się sprawami kraju, z którego tylko przypadekurodzenia na chwilę go wytrącił. O tem dziele, Lelewelw Dzienniku Warszawskim w r. 1828 korzystną wyrzeka opinię, lubozarzuca głównie autorowi nierówność w znajomości faktów, a tem samemich przyczyn i skutków.Zasłużony ten wielostronnie człowiek, pracowity i światły, małosnadź korzystał materyalnie z prac swoich z wielkiem poświęceniemodbywanych, bo mając zaledwie lat 5 1 , umarł w Dreźnie......w więzieniudłużników, — i żadnego nawet nie doczekał się. grobowca.Obce ręce rzuciły w dół uczciwego pracownika, i ślad po nim zaledwiena starej pozostał bibule.